Czas zmian

Wiele czasu minęło od ostatniego wydania Nyheter fra Norde toteż wiele materiału do publikacji się nazbierało. Niektóre z poniższych informacji miały pojawić się jako osobne artykuły, jednak ostatecznie publikujemy obszerny artykuł podsumowujący okres wakacyjne w Królestwie Nordii.

Rada Królestwa prawie w komplecie

Zapowiadana jeszcze pod koniec lipca tego roku i stopniowo wprowadzana reforma Rady Królestwa zmierza ku końcowi. Zgodnie z królewskim wystąpieniem, w którym zmiany te zostały zapowiedziane, nowa Rada ma się składać (prócz samego króla) z 3 urzędników – Kanclerza (Rikskansler), Skarbnika (Riksskattmaster) oraz Marszałka (Riksmarsjalk). Każdy z powyższych urzędów obsadzany jest na mocy królewskiego postanowienia. Marszałkiem, wybieranym spośród oficerów Sił Zbrojnych Jego Królewskiej Mości (Hans Majestet Kungens Krigsmakten), został Johannes Konigsegg, weteran wojen svartlandzkich, a obecnie również głównodowodzący nordyjskiego Korpusu Osteryjskiego wspierającego sojusznicze siły eskwilińskie w zabezpieczaniu kontynentalnych ziem tego kraju w czasie konfliktu o Østvårland. Wraz z początkiem września urząd kanclerski zaczął pełnić Maurytsios Apricos. O kanclerzu, z racji jego niewielkiego doświadczenia niewiele można powiedzieć, niemniej z pewnością nie można mu odmówić zapału do pracy na rzecz swojej Ojczyzny, toteż pozostaje nam czekać na pierwsze efekty jego trudu. W najbliższym czasie przeprowadzona zostanie procedura powołania Skarbnika Królestwa. Obecnie nieformalnie zgłosił się jeden kandydat, podobnie jak kanclerz młody obywatel, Alexander Lanzen. W najbliższych dniach powinien pojawić się akt prawny ustanawiający urząd Skarbnika, co umożliwi podjęcie oficjalnych działań w celu wyłonienia osoby, która będzie pełniła tą funkcję. Wiele jednak wskazuje na to, że polityka powoli jest przejmowana przez młode pokolenie Nordyjczyków, podczas gdy starsze generacje „okopują się na upatrzonych pozycjach”.

Program odbudowy na półmetku

Ponad cztery miesiące temu ogłoszony został Narodowy Program Odbudowy Państwa, mający na celu podnieść z kolan podupadłą Nordię i przywrócić jej dawny blask. Mimo, że do momentu, gdy cele programu zostaną osiągnięte w całości jeszcze daleko, to nie ma najmniejszej wątpliwości, że osiągnął on sukces ponad wszelkie oczekiwania. Państwo nordyjskie nie tylko stanęło na nogi, ale zrobiło wielki krok naprzód poprawiając swoją kondycję demograficzną i podwajając liczbę aktywnych obywateli. Bez cienia wątpliwości jest to pod tym względem najlepsza sytuacja w blisko 4-letniej historii Królestwa, choć pod względem aktywności minimalnie ustępujemy pierwszemu półroczu istnienia Nordii (czyli całkowitej liczbie wiadomości na historycznym, pierwszym forum).

Planowana zmiana wizerunkowa w wymiarze podstawowym w znacznej mierze została wykonana. Informacje na stronie internetowej zostały w większości uzupełnione, nowe forum dyskusyjne jest już w pełni funkcjonalne. Zrealizowana została także akcja repatriacyjna, która zgodnie z przewidywaniami nie dała większych efektów, choć dzięki niej jedna osoba do kraju wróciła, a inna chęć powrotu zadeklarowała. Ogólna aktywność Nordyjczyków wraz z postępami w reformach również wzrosła. Postulatem do zrealizowania na przyszłość, a wyrażonym w omawianym programie jest stworzenie skutecznej polityki promocyjnej państwa. Na chwilę obecną jednak możemy optymistycznie patrzeć w przyszłość, bez względu na to jak i kiedy zostaną zrealizowane koleje elementy programu.

Otrzymanie obywatelstwa dużo prostsze

Pod koniec sierpnia weszła w życie nowa ustawa o obywatelstwie nordyjskim. Zastępuje ona w całości dotychczasową regulację tej materii, pochodzącą z początków 2010 roku. Dotychczasowy wymóg 15 wiadomości na forum, który okazywał się nieraz zbyt trudny do spełnienia w warunkach nordyjskich został obniżony, co w pełni realizuje cel w jakim pierwotnie wymóg określonej ilości wypowiedzi został ustanowiony, czyli zabezpieczenie przed tzw. jednodniowymi obywatelami, którzy rzadko przekraczają nawet 5 napisanych wiadomości. Jednocześnie zaostrza wymogi odnośnie utrzymania obywatelstwa. Przede wszystkim, dotychczasową możliwość posiadania innych obywatelstw (do czego niezbędna jest zgoda monarchy) ograniczono tylko do jednego, przy czym planowane jest wprowadzenie obok obywatelstwa statusu stałego mieszkańca, który takiego ograniczenia posiadać nie będzie, jednak nie będzie posiadał także praw politycznych.

Ponadto, zgodnie z nową ustawą za nieaktywnego obywatela uznaje się takiego, który nie tylko nie logował się przez określoną ilość czasu, ale także nie ma na swoim koncie co najmniej 10 wiadomości na przestrzeni ostatnich 90 dni. W przypadku nowego obywatela pierwsze trzy miesiące po otrzymaniu obywatelstwa stanowi pewien okres próbny – jeśli bez wcześniejszej zapowiedzi nie będzie on w ogóle logował się na forum przez 14 dni może mu zostać odebrane obywatelstwo, co stanowi tryb ekstraordynaryjny w stosunku do wspomnianego 90-dniowego terminu.

Ustawa przewiduje także sytuacje, w których król odmawia nadania obywatelstwa – brak spełnienia wymaganych kryteriów, a także przypadek, gdy wnioskodawca jest obywatelem państwa znajdującego się z Królestwem Nordii w stanie wojny. Sytuacje, w których król może odmówić nadania obywatelstwa, to skazanie wnioskodawcy prawomocnym wyrokiem nordyjskiego sądu za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, a także działalność wnioskodawcy w innych państwach rodząca podejrzenie o możliwą szkodliwą dla państwa nordyjskiego działalność potencjalnego obywatela. O ile nowością jest odejście od pełnej dowolności w nadaniu lub odmowie nadania obywatelstwa przez króla, to jeszcze większą nowością jest wprowadzenie okresu próbnego dla kandydata w przypadku toczącego się przed nordyjskim sądem procesu o wyżej wymienionym charakterze lub też jako swego rodzaju test dla kandydata w przypadku, również wspomnianych, wątpliwości do jego dotychczasowej działalności w innych państwach.

O ile więc utrzymanie obywatelstwa jest trudniejsze niż wcześniej, to samo jego otrzymanie stanowi krok w kierunku przyjaznej polityki imigracyjnej, co daje dobre rokowania na przyszłość.

Zmiany również w polityce

Reformy prawa nordyjskiego nie ominęły również działalności partii politycznych. Dotychczasowa, zawierająca wiele nieścisłości ustawa została uchylona, a w jej miejsce przyjęto nową. Pomijając kwestie proceduralne wprowadza ona istotną zmianę dążącą do ożywienia i podniesienia poziomu nordyjskiego życia politycznego. Dotychczas nie istniał wymóg odpowiedniej liczby członków założycieli, w wyniku czego swobodnie mogły powstawać jednoosobowe partie, która ewidentnie były sprzeczne z sensem istnienia partii jako takich. Obecna ustawa wymaga co najmniej dwóch członków-założycieli partii, co sprawia, że partie faktycznie stają się organizacjami, a nie „wyborczymi wizytówkami” pojedynczych polityków.

Pierwszym widocznym efektem jest złożony przed kilkoma godzinami wniosek o rejestrację Narodowej Partii Monarcho-Socjalistycznej, której członkami-założycielami są Esjar Ragnarsson oraz Alexander Lanzen. Można przypuszczać, sugerując się wcześniejszymi dyskusjami politycznymi, że partia rusza po miejsca w Stortingu pod hasłem reformy nordyjskiego parlamentu. Celem jest zmiana dotychczasowej i, jak się okazało, niezbyt efektywnej reprezentacji prowincjonalnej w ogólnopaństwowe listy wyborcze.

Nowa jakość nordyjskiej armii

W lipcu Storting przyjął ustawę o Siłach Zbrojnych Jego Królewskiej Mości. Już sam tytuł ustawy wskazuje, że zmiany zaczęto od samej nazwy, zastępując dość powszechne w mikroświatowych monarchiach Królewskie Siły Zbrojne nazwą nordyjską i bardziej unikalną – Hans Majestet Kungens Krigsmakten. Siły Zbrojne dzielą się na wojska lądowe – Królewską Armię Nordyjską, morskie – Królewską Flotę Wojenną oraz powietrzne – Królewską Flotę Powietrzną. Dotychczasową Gwardię Terytorialną, będącą formacją „zawieszoną” pomiędzy formacją zawodową a milicyjną zastąpiła Gwardia Krajowa, stanowiąca ogól mężczyzn zdolnych do służby wojskowej. Jest to więc podporządkowana Królewskiej Armii Nordyjskiej formacja rezerwy, w której służbę pełnią osoby objęte powszechnym obowiązkiem wojskowym. Choć nie przeprowadzono jeszcze pierwszego poboru, to zapewne zostanie on zrealizowany kiedy nordyjska armia przejdzie pierwszy etap programu modernizacyjnego.

Na czele armii stoi monarcha, reprezentowany przez marszałka kierującego siłami zbrojnymi i stojącego na czele Generalnego Sztabu Królestwa, mającego za zadanie koordynowanie prac dowództwa. Zmiany, choć jest to jeszcze słabo dostrzegalne, powoli ożywiają nordyjską armię, czego jednym z efektów jest przyjęcie do służby dwóch nowych żołnierzy.

Żołnierze svædlandzkiej lejb-gwardii w gotowości do odparcia agresji

Misja w Osterii dobiega końca

Stacjonujący od początku sierpnia w eskwilińskiej Osterii nordyjski Korpus Osteryjski przygotowywany jest do opuszczenia swoich miejsc dyslokacji na sojuszniczej ziemi. Wysłany w okresie realnego zagrożenia konfliktem zbrojnym Korpus spełnił swoje zadanie w związku z czym głównodowodzący Marszałek Królestwa Johannes Konigsegg udał się do Eskwilii celem uzgodnienia planu wycofania stacjonujących tam regimentów nordyjskich. Żołnierze Jego Królewskiej Mości mogą powrócić do Ojczyzny już w nadchodzącym tygodniu. Nie oznacza to jednak końca kłopotów na kontynencie, ponieważ wstrząsany kolejnymi rewolucjami Skarland daje podstawy by z obawą patrzeć w najbliższą przyszłość.

Read Full Post »

Nordia budzi się ze snu

Od Øybygden na północy do Siglivsborga na południu wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że Nordia wreszcie budzi się z długiego, zimowego snu. Śnieg topnieje, lodowce cofają się w góry, a obywatele znów mogą swobodnie przemieszczać się po kraju, co widać po wzmożonej aktywności, jakiej w tym kraju nie widziano od dawna.

Sven Haugland – nordyjski arystokrata, Lord Gubernator, premier w okresie 9 I 2010 – 30 III 2010 oraz 17 IV 2010 – 14 VII 2011

Wszystko zaczęło się dość niepozornie, gdy w drugiej połowie kwietnia do sennej Nordii powrócił jeden z najbardziej zasłużonych Nordyjczyków, friherr Sven Haugland, który w ciągu paru dni zapoczątkował radykalne przemiany w kraju. 21. kwietnia zastąpił visgrava Kjella Freyrsonna na stanowisku Lorda Gubernatora. W wygłoszonym przez niego dzień później wystąpieniu, które sam określił mianem exposé, nakreślił ogólną wizję swojej pracy na tym stanowisku, tymczasowo wzbogaconym o kompetencje w zakresie polityki zagranicznej. Zaczynając od postulatu walki o każdego obywatela postulował stworzenie przyjaznej imigrantom atmosfery, która pozwoli łatwo się zaaklimatyzować w Nordii. Dalej zapowiedział działania mające na celu poprawę kontaktów międzynarodowych, a także prace nad stworzeniem podstaw funkcjonowania gospodarki w państwie.

Wkrótce za jego sprawą podjęta została decyzja o przeniesieniu się na nowe, bardziej funkcjonalne forum, co zostało przyjęte ze sporym entuzjazmem. Dalszym etapem tych zmian miało być stworzenie nowej strony, co kilka tygodni temu nastąpiło, choć nowa strona jest obecnie w stanie surowym i wymaga wielu dalszych prac. Nowe forum okazało się być strzałem w dziesiątkę, który spowodował niemalże wybuch aktywności wśród obywateli. W ciągu niecałych dwóch miesięcy od powstania nowej platformy komunikacji Nordyjczycy napisali niemal 1000 wiadomości, co stanowi rekordowy wynik, jeśli weźmiemy pod uwagę poprzedni okres. Od kilkunastu do kilkudziesięciu postów dziennie, zarówno tych merytorycznych, jak też tych nieco mniej stanowi wynik, o jakim do niedawna mogliśmy pomarzyć, teraz zaś wydaje się być nabierającą rozpędu machiną, która poprowadzi Nordię do dawnej świetności.

W istocie, nowe inicjatywy, choć jeszcze nieśmiało, zaczynają powstawać, realizując przy tym podstawowy postulat w wygłoszonej niedawno przez króla mowie. 8. maja bowiem król w swoim wystąpieniu zapowiedział rozpoczęcie Narodowego Programu Odbudowy Państwa. Choć Nordia nigdy w ruinę nie popadła, to jednak dawny blask przygasł, a społeczeństwo straciło dawny zapał. Oparty na czterech filarach program ma wzmocnić nadwątlone siły narodu i przywrócić Królestwu dawną, należną mu chwałę. Dwa z czterech etapów, mianowicie zmiana wizerunku i aktywność są w trakcie realizacji, o czym wspomniano wyżej. Trzecim jest promocja państwa, której koncepcja powinna zostać wypracowana w narodowej debacie. Ostatnim jest natomiast postulat przeprowadzenia akcji repatriacyjnej, która miałaby na nowo przyciągnąć do państwa część obywateli, która choć formalnie nie została obywatelstwa pozbawiona, to w praktyce od dawna nie była widziana w graniach kraju.

Generalløytnant Johannes Konigsegg – szlachcic, głównodowodzący sił lądowych

Zmiany w kraju nie ominęły również zmian personalnych. Prócz omawianej zmiany na najważniejszym w administracji królewskiej stanowisku nowe stanowiska przypadły (bądź też dopiero przypadną) kilku innym osobom. Herr Johannes Konigsegg został mianowany nowym dowódcą armii lądowej. Decyzja okazała się trafna, bo generalløytnant niezwłocznie wziął się do pracy organizując manewry, w których udział wzięła większość regimentów. Żołnierze ćwiczyli obronę wybrzeża prowadzoną po przeprowadzeniu udanego desantu przez siły nieprzyjaciela. Biorąc pod uwagę nadreprezentację kawalerii w biorących udział w manewrach jednostkach, zdecydowano się na taktykę szybkich uderzeń z zaskoczenia, uniemożliwiających wrogowi zorganizowanie skutecznej obrony przed atakiem.

Żołnierze 12. litenborskiego regimentu kawalerii podczas ćwiczeń w okolicach Østersund.

Niestety, wbrew oczekiwaniom, większość jednostek nie radziła sobie najlepiej, czego sztandarowym przykładem jest 3. regiment dragonów rozbity przez nacierające siły wroga. Pozytywnie wyróżniły się 12. i 14. regiment kawalerii, które w pełni wykonały powierzone im zadania. Przełomem, dającym ostateczne zwycięstwo nordyjskim obrońcom było natarcie 13. Regimentu Pancernego Jego Królewskiej Mości, który w widowiskowy sposób starł z powierzchni ziemi oddział nieprzyjaciela zatrzymując się dopiero we wrogim sztabie. Drugiem elementem ćwiczeń była akcja ratunkowa po ataku nuklearnym, którą genltn. Konigsegg w zwięzłych słowach określił jako marną, postulując gruntowne przeszkolenie w tym zakresie i wyposażenie w odpowiedni sprzęt.

Maurytsios Apricos – nowy Prokurator Generalny

Poza zmianami w armii dokonano również zmian w wymiarze sprawiedliwości. Posadę Prokuratora Generalnego otrzymał Maurytsios Apricos, obejmując wakujący urząd po zmarłym Olafie Ingvarsonie Äktenskapie (w międzyczasie urząd ten sprawował z mocy prawa Lord Gubernator). Ten sam obywatel został również kilka dni temu mianowany ambasadorem w sąsiedniej Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ponadto król, jeszcze w czasie debaty nad Narodowym Programem Odbudowy Państwa zapowiedział powołanie nowej instytucji, jaką ma być Królewski Instytut Kultury i Sztuki, którego rolą ma być promocja nordyjskiej kultury oraz organizacja wydarzeń kulturalnych i aktywizacja społeczeństwa w tej dziedzinie. Posadę tą miałaby objąć Juliette Tedder, sprawująca również funkcję Jarla Kapitana Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej, w której zaczęła niedawno wprowadzać pierwsze zmiany mające uatrakcyjnić członkostwo w Kompanii i skłonić obywateli do działalności w jej ramach.

Wygląda na to, że dla Nordii nastał pomyślny okres. Najbliższe miesiące z pewnością pokażą, w jakim kierunku podąży nasza Ojczyzna.

[Od Redakcji:] Jak zapewne wszyscy zauważyli, Nyheter fra Norde odchodzi od tytułowania nowych wydań nazwami działów gazety. Jest to związane z nieco zmienioną formułą gazety, która całkowicie rezygnuje z krótkich tekstów informacyjnych o wydarzeniach, których w jednym wydaniu zdarzało się kilka. Od obecnego wydania ukazywać się będę tylko dłuższe artykuły (choć z pewnością nie wszystkie będą takiej długości jak ten) skupiające się na konkretnym wydarzeniu lub temacie.

Read Full Post »