Czas zmian

Wiele czasu minęło od ostatniego wydania Nyheter fra Norde toteż wiele materiału do publikacji się nazbierało. Niektóre z poniższych informacji miały pojawić się jako osobne artykuły, jednak ostatecznie publikujemy obszerny artykuł podsumowujący okres wakacyjne w Królestwie Nordii.

Rada Królestwa prawie w komplecie

Zapowiadana jeszcze pod koniec lipca tego roku i stopniowo wprowadzana reforma Rady Królestwa zmierza ku końcowi. Zgodnie z królewskim wystąpieniem, w którym zmiany te zostały zapowiedziane, nowa Rada ma się składać (prócz samego króla) z 3 urzędników – Kanclerza (Rikskansler), Skarbnika (Riksskattmaster) oraz Marszałka (Riksmarsjalk). Każdy z powyższych urzędów obsadzany jest na mocy królewskiego postanowienia. Marszałkiem, wybieranym spośród oficerów Sił Zbrojnych Jego Królewskiej Mości (Hans Majestet Kungens Krigsmakten), został Johannes Konigsegg, weteran wojen svartlandzkich, a obecnie również głównodowodzący nordyjskiego Korpusu Osteryjskiego wspierającego sojusznicze siły eskwilińskie w zabezpieczaniu kontynentalnych ziem tego kraju w czasie konfliktu o Østvårland. Wraz z początkiem września urząd kanclerski zaczął pełnić Maurytsios Apricos. O kanclerzu, z racji jego niewielkiego doświadczenia niewiele można powiedzieć, niemniej z pewnością nie można mu odmówić zapału do pracy na rzecz swojej Ojczyzny, toteż pozostaje nam czekać na pierwsze efekty jego trudu. W najbliższym czasie przeprowadzona zostanie procedura powołania Skarbnika Królestwa. Obecnie nieformalnie zgłosił się jeden kandydat, podobnie jak kanclerz młody obywatel, Alexander Lanzen. W najbliższych dniach powinien pojawić się akt prawny ustanawiający urząd Skarbnika, co umożliwi podjęcie oficjalnych działań w celu wyłonienia osoby, która będzie pełniła tą funkcję. Wiele jednak wskazuje na to, że polityka powoli jest przejmowana przez młode pokolenie Nordyjczyków, podczas gdy starsze generacje „okopują się na upatrzonych pozycjach”.

Program odbudowy na półmetku

Ponad cztery miesiące temu ogłoszony został Narodowy Program Odbudowy Państwa, mający na celu podnieść z kolan podupadłą Nordię i przywrócić jej dawny blask. Mimo, że do momentu, gdy cele programu zostaną osiągnięte w całości jeszcze daleko, to nie ma najmniejszej wątpliwości, że osiągnął on sukces ponad wszelkie oczekiwania. Państwo nordyjskie nie tylko stanęło na nogi, ale zrobiło wielki krok naprzód poprawiając swoją kondycję demograficzną i podwajając liczbę aktywnych obywateli. Bez cienia wątpliwości jest to pod tym względem najlepsza sytuacja w blisko 4-letniej historii Królestwa, choć pod względem aktywności minimalnie ustępujemy pierwszemu półroczu istnienia Nordii (czyli całkowitej liczbie wiadomości na historycznym, pierwszym forum).

Planowana zmiana wizerunkowa w wymiarze podstawowym w znacznej mierze została wykonana. Informacje na stronie internetowej zostały w większości uzupełnione, nowe forum dyskusyjne jest już w pełni funkcjonalne. Zrealizowana została także akcja repatriacyjna, która zgodnie z przewidywaniami nie dała większych efektów, choć dzięki niej jedna osoba do kraju wróciła, a inna chęć powrotu zadeklarowała. Ogólna aktywność Nordyjczyków wraz z postępami w reformach również wzrosła. Postulatem do zrealizowania na przyszłość, a wyrażonym w omawianym programie jest stworzenie skutecznej polityki promocyjnej państwa. Na chwilę obecną jednak możemy optymistycznie patrzeć w przyszłość, bez względu na to jak i kiedy zostaną zrealizowane koleje elementy programu.

Otrzymanie obywatelstwa dużo prostsze

Pod koniec sierpnia weszła w życie nowa ustawa o obywatelstwie nordyjskim. Zastępuje ona w całości dotychczasową regulację tej materii, pochodzącą z początków 2010 roku. Dotychczasowy wymóg 15 wiadomości na forum, który okazywał się nieraz zbyt trudny do spełnienia w warunkach nordyjskich został obniżony, co w pełni realizuje cel w jakim pierwotnie wymóg określonej ilości wypowiedzi został ustanowiony, czyli zabezpieczenie przed tzw. jednodniowymi obywatelami, którzy rzadko przekraczają nawet 5 napisanych wiadomości. Jednocześnie zaostrza wymogi odnośnie utrzymania obywatelstwa. Przede wszystkim, dotychczasową możliwość posiadania innych obywatelstw (do czego niezbędna jest zgoda monarchy) ograniczono tylko do jednego, przy czym planowane jest wprowadzenie obok obywatelstwa statusu stałego mieszkańca, który takiego ograniczenia posiadać nie będzie, jednak nie będzie posiadał także praw politycznych.

Ponadto, zgodnie z nową ustawą za nieaktywnego obywatela uznaje się takiego, który nie tylko nie logował się przez określoną ilość czasu, ale także nie ma na swoim koncie co najmniej 10 wiadomości na przestrzeni ostatnich 90 dni. W przypadku nowego obywatela pierwsze trzy miesiące po otrzymaniu obywatelstwa stanowi pewien okres próbny – jeśli bez wcześniejszej zapowiedzi nie będzie on w ogóle logował się na forum przez 14 dni może mu zostać odebrane obywatelstwo, co stanowi tryb ekstraordynaryjny w stosunku do wspomnianego 90-dniowego terminu.

Ustawa przewiduje także sytuacje, w których król odmawia nadania obywatelstwa – brak spełnienia wymaganych kryteriów, a także przypadek, gdy wnioskodawca jest obywatelem państwa znajdującego się z Królestwem Nordii w stanie wojny. Sytuacje, w których król może odmówić nadania obywatelstwa, to skazanie wnioskodawcy prawomocnym wyrokiem nordyjskiego sądu za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, a także działalność wnioskodawcy w innych państwach rodząca podejrzenie o możliwą szkodliwą dla państwa nordyjskiego działalność potencjalnego obywatela. O ile nowością jest odejście od pełnej dowolności w nadaniu lub odmowie nadania obywatelstwa przez króla, to jeszcze większą nowością jest wprowadzenie okresu próbnego dla kandydata w przypadku toczącego się przed nordyjskim sądem procesu o wyżej wymienionym charakterze lub też jako swego rodzaju test dla kandydata w przypadku, również wspomnianych, wątpliwości do jego dotychczasowej działalności w innych państwach.

O ile więc utrzymanie obywatelstwa jest trudniejsze niż wcześniej, to samo jego otrzymanie stanowi krok w kierunku przyjaznej polityki imigracyjnej, co daje dobre rokowania na przyszłość.

Zmiany również w polityce

Reformy prawa nordyjskiego nie ominęły również działalności partii politycznych. Dotychczasowa, zawierająca wiele nieścisłości ustawa została uchylona, a w jej miejsce przyjęto nową. Pomijając kwestie proceduralne wprowadza ona istotną zmianę dążącą do ożywienia i podniesienia poziomu nordyjskiego życia politycznego. Dotychczas nie istniał wymóg odpowiedniej liczby członków założycieli, w wyniku czego swobodnie mogły powstawać jednoosobowe partie, która ewidentnie były sprzeczne z sensem istnienia partii jako takich. Obecna ustawa wymaga co najmniej dwóch członków-założycieli partii, co sprawia, że partie faktycznie stają się organizacjami, a nie „wyborczymi wizytówkami” pojedynczych polityków.

Pierwszym widocznym efektem jest złożony przed kilkoma godzinami wniosek o rejestrację Narodowej Partii Monarcho-Socjalistycznej, której członkami-założycielami są Esjar Ragnarsson oraz Alexander Lanzen. Można przypuszczać, sugerując się wcześniejszymi dyskusjami politycznymi, że partia rusza po miejsca w Stortingu pod hasłem reformy nordyjskiego parlamentu. Celem jest zmiana dotychczasowej i, jak się okazało, niezbyt efektywnej reprezentacji prowincjonalnej w ogólnopaństwowe listy wyborcze.

Nowa jakość nordyjskiej armii

W lipcu Storting przyjął ustawę o Siłach Zbrojnych Jego Królewskiej Mości. Już sam tytuł ustawy wskazuje, że zmiany zaczęto od samej nazwy, zastępując dość powszechne w mikroświatowych monarchiach Królewskie Siły Zbrojne nazwą nordyjską i bardziej unikalną – Hans Majestet Kungens Krigsmakten. Siły Zbrojne dzielą się na wojska lądowe – Królewską Armię Nordyjską, morskie – Królewską Flotę Wojenną oraz powietrzne – Królewską Flotę Powietrzną. Dotychczasową Gwardię Terytorialną, będącą formacją „zawieszoną” pomiędzy formacją zawodową a milicyjną zastąpiła Gwardia Krajowa, stanowiąca ogól mężczyzn zdolnych do służby wojskowej. Jest to więc podporządkowana Królewskiej Armii Nordyjskiej formacja rezerwy, w której służbę pełnią osoby objęte powszechnym obowiązkiem wojskowym. Choć nie przeprowadzono jeszcze pierwszego poboru, to zapewne zostanie on zrealizowany kiedy nordyjska armia przejdzie pierwszy etap programu modernizacyjnego.

Na czele armii stoi monarcha, reprezentowany przez marszałka kierującego siłami zbrojnymi i stojącego na czele Generalnego Sztabu Królestwa, mającego za zadanie koordynowanie prac dowództwa. Zmiany, choć jest to jeszcze słabo dostrzegalne, powoli ożywiają nordyjską armię, czego jednym z efektów jest przyjęcie do służby dwóch nowych żołnierzy.

Żołnierze svædlandzkiej lejb-gwardii w gotowości do odparcia agresji

Misja w Osterii dobiega końca

Stacjonujący od początku sierpnia w eskwilińskiej Osterii nordyjski Korpus Osteryjski przygotowywany jest do opuszczenia swoich miejsc dyslokacji na sojuszniczej ziemi. Wysłany w okresie realnego zagrożenia konfliktem zbrojnym Korpus spełnił swoje zadanie w związku z czym głównodowodzący Marszałek Królestwa Johannes Konigsegg udał się do Eskwilii celem uzgodnienia planu wycofania stacjonujących tam regimentów nordyjskich. Żołnierze Jego Królewskiej Mości mogą powrócić do Ojczyzny już w nadchodzącym tygodniu. Nie oznacza to jednak końca kłopotów na kontynencie, ponieważ wstrząsany kolejnymi rewolucjami Skarland daje podstawy by z obawą patrzeć w najbliższą przyszłość.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XVIII)

Witamy w kolejnym wydaniu Nasjonal nyheter. Tym razem mamy dla was niespodziankę – dzisiejsze wydanie jest w dwóch wersjach językowych – polskiej i nordyjskiej. Nie jest to reguła, choć mamy nadzieję, że w przyszłości jeszcze zdarzy nam się przygotowywać dwujęzyczne wersje.

Storting uregulował status sądów krajowych

17. sierpnia nordyjski parlament przyjął ustawę Sądy krajowe, która szczegółowo reguluje działalność ustanowionych poprzez Akt o Królestwie sądów. Zgodnie z tym prawem fundamentalnym do końca września Storting ma obowiązek przyjąć również ustawę o Sądzie Stortingu, nowości w nordyjskim sądownictwie, któremu przydzielone będą specjalne sprawy, wyłączone spod standardowego trybu rozpatrywania (np. przestępstwa delegatów prowincjonalnych).

Nordland z własnymi symbolami?

Proponowany wzór nordlandzkiej flagi

Pojawiła się możliwość, że niedługo jedna z nordyjskich prowincji, Nordland, zyska własne symbole. Król Einar Bjørn zaproponował wzór flagi oraz przedstawił koncepcję herbu. Do symboli ma również należeć dewiza, choć zbyt wiele propozycji na razie się nie pojawiło. Warto wspomnieć, że proponowana flaga kandydowała kiedyś do roli flagi Królestwa Nordii, jednak przegrała z projektem, który obecnie dumnie powiewa nad nordyjską ziemią.

Nordyjski jubileusz

Dokładnie 14. września Królestwo Nordii będzie sobie liczyło 1000 dni istnienia. Nie ustalono jeszcze programu obchodów, chociaż wśród propozycji jest zwyczajowy bankiet w Pałacu Królewskim oraz parada wojskowa. 1000 dni na Pollinie to z pewnością powód do świętowania, szczególnie w tak trudnych czasach.

Reprezentacja olimpijska w komplecie

Ustalono skład nordyjskiej reprezentacji olimpijskiej. Do Cardiff jadą Einar Bjørn Olavsen, Kjell Freyrsonn, Johannes Konigsegg oraz Juliette Tedder. Wśród tej grupy znajduje się dwóch medalistów ostatnich zimowych igrzysk i twórcy sukcesu Nordii na tej imprezie. Jeśli pora roku i nowe konkurencje nie przeszkodzą, liczymy, że nasi sportowcy wrócą do domu z workiem pełnym medali.

Nordyjczycy zadowoleni z przemian

W zakończonej ankiecie mieszkańcy wypowiadali się na temat przemian ustrojowych. 60% zdecydowanie opowiada się za tradycyjną monarchią, z czego 20% za absolutyzmem. 10% jest zadowolonych z ustroju gwarantowanego przez Akt o Królestwie, a 30% uważa, że to krok w dobrym kierunku. Natomiast 20% chce bardziej radykalnych zmian. Nikt nie uważa, że reformy nic nie zmienią, a 20% nie ma zdania na ten temat.

Gospodarka ożywa?

Ostatnio obserwujemy wzmożone zainteresowanie działalnością gospodarczą, związane zapewne działalnością Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom obywateli ponownie wypłacane będą pensje pracownikom państwowym, możliwa jest również dalsza praca nad uzupełnieniem luk nordyjskiego systemu gospodarczego, jeśli obywatele będą chcieli zakładać własne przedsiębiorstwa. Choć system gospodarczy nie jest zautomatyzowany, to jest wystarczająco prosty, by można było się nim posługiwać bez problemów.

Nasjonal nyheter i nordmål

Storting hav normat landslavhuser status

I 17 august et nordensk parlament hav vedtat laven Landslavhuser som i detaler normar ei funksjonung av landslavhuser opprettad i Riksakten. Enigt med dette fundamentala laven til septembersend Storting muss oppretta en Storingslavhusets lav også, det ar en nyhet i et nordensk rettføsen og vill undersøka spesjal rettssaker ekskludad fra normal prosedur (eksampel:Stortingsrepresentanters krimer).

Nordland med symbolene dets?

Det ar en mælighet at et nordensk land, Nordland, skall hæve dets symboler snårt. Kung Einar Bjørn forslad et flags og emblemseksampel. Et motto skall vær et symbol også, men det ar fåv konsepter nå. Et flagskonsept kunn vær et riksflag, men aktuæl riksflaget, som nå flagar stolt over nordensk land, hav beseiret det.

Et nordensk jubileum

Akkurat i 14 september Kungriket Norde skall hæve 1000 dager. Det ar ingen festsprogram nå, men det ar en banket i den Kungliga Palassen og en militærparad konsepter. 1000 dager på Pollin ar en god mælighet før en fest, spesjalt i en hård tid.

En olimpiskrepresentasjon sammlad

Et nordensk olympiskrepresentasjons tim ar sammlad. Til Cardiff skall ga Einar Bjørn Olavsen, Kjell Freyrsonn, Johannes Konigsegg og Juliette Tedder. I dette grupen ar to medalister av et vinterolympiskspæll og opprettere av den nordenska sigren. Hvis seson og ny spæller skull ikke stoppa, vi tror at vår sportsmanner og ei sportskvin skall returna med mange medaler.

Nordmanner ar glad av reformer

I et endad fragformuler innbygere ansvortad før et frag om statsregims reformer. 60% ar før et tradisjonal monarki, i det numer 20% ar før et autokratisk monarki. 10% ar før Riksaktens regim og 30% tenkar at det ar en god veg. Men 20% vill mer radikal reformer. Det ar ingen personer som tenkar at reformer skall anda ingenting og 20% hav ingen opinion.

Økonomien aktivar?

Vi observar en interes i en økonomisk aktivitæt, trolig medførad av det Nordenska Østkontinentala Kompaniets aktivitæt. Metar en statsbyggeres vill, statsarbeidere skall vø lannunga deres, det ar mælig et arbeid før bettung av et nordensk økonomisksystem, hvis statsbyggere vill oppretta ny firmaer. Skynt økonomisksystem ar ikke automatisk det ar nok simpel før et brøk med ingen problemer.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XVI)

Storting rozpoczął obrady

Wczoraj król zainaugurował obrady Stortingu. Tym samym rozpoczęła się I kadencja nordyjskiego parlamentu. Jego Królewska Mość wyraził nadzieję, że Storting w swym nowym wcieleniu będzie funkcjonował lepiej niż poprzednio. Z pewnością możemy na to liczyć, bo logika podpowiada, że prawa fundamentalne skutecznie zabezpieczają kraj przed politycznymi kryzysami, również przed kryzysem parlamentarnym. Pozostaje więc patrzeć jak najnowszy dorobek nordyjskiej myśli prawniczej sprawdza się w praktyce.

Podczas inauguracyjnego posiedzenia organu nordyjskiej władzy prawodawczej król odebrał też przysięgę od nordlandzkiego delegata, friherra Kjella Freyrsonna. Natomiast dzisiaj został wniesiony pierwszy projekt ustawy, w tej chwili najważniejszej dla dalszego funkcjonowania tej instytucji. Mowa tu o projekcie regulaminu Stortingu, który reguluje tryb pracy parlamentu, a także prawa i obowiązki jego członków. Pozwoli on na prowadzenie obrad w sposób niebudzący zastrzeżeń, gdyż cały porządek obrad będzie musiał być zgody z przepisami tej ustawy.

Nowa Nordia

Można śmiało powiedzieć, że od wczoraj żyjemy w nowym kraju. Prócz rozpoczęcia obrad parlamentu, wczoraj miało miejsce również inne ważne wydarzenie, której jednak przemknęło po cichu, przez nikogo nie zauważone. Dokładnie o północy zaczął obowiązywać w państwie Akt o Królestwie, podstawa ustrojowa nordyjskiego państwa. Tym samym formalnie i ostatecznie zakończył się, niezwykle ważny dla kraju, roczny okres monarchii absolutnej, przekształcając się w monarchię stanową, będącą już trzecim (po demokracji i autokracji) etapem rozwoju ustrojowego państwa. Wszystko wskazuje na to, że może to być niezwykle trwała przemiana, biorąc pod uwagę stabilność nowego prawa jak i spore poparcie dla wprowadzonych rozwiązań oraz sytuację, które niejako wymusza utrzymywanie systemu wystarczająco autorytarnego, by kraj nie padł ofiarą kolejnego kryzysu demokracji.

Korzystając z ostatniej chwili samowładczych rządów król wydał dekret unieważniający kilka ustaw (m. in. ustawę o Szkole Wojskowej, świętach państwowych oraz stary regulamin Stortingu), które pozostawały niezrealizowane bądź nie były stosowane, jak też tych, które mają wkrótce zostać zastąpione przez nowe, lepiej regulujące daną kwestię.

Nordia żegna Jarla

Przed paroma dniami kraj pożegnał Jarla Svædlandu, Olafa Ingvarsona Äktenskapa. Na pogrzebie obecni byli wysocy rangą przedstawiciele władz Królestwa Nordii, z monarchą na czele. W swą ostatnią podróż wyruszył w asyście żołnierzy 1. Nordlands Livgarde Regiment. W trakcie uroczystości pogrzebowych Jego Królewska Mość Einar I Bjørn odznaczył go pośmiertnie orderem Gwiazdy Północy V klasy. Podobnie jak wtedy, gdy zmarł Matti herr Vingerjasson można jedynie powiedzieć, że to wielka strata dla kraju, gdy umiera ktoś, kto dał swej ojczyźnie wiele czasu poświęconego na pracę dla niej.

Read Full Post »

Publicistik (IV)

Sądownictwo korespondencyjne

Decyduję się na napisanie tego artykułu nie tyle z chęci zemsty (która z pewnością byłaby uzasadniona), ale poinformowania opinii publicznej o tym, jak wygląda sprawiedliwość w Skarlandzie, mając nadzieję, że mieszkańcy mikroświata będą mogli dzięki temu sami ocenić, czy to Skarland faktycznie jest tym poszkodowanym, biednym państwem, na które nieudolnie próbuje się kreować.

Otóż, być może drodzy Czytelnicy zapoznali się z treścią jednego z artykułów w skarlandzkiej prasie brukowej, jeśli nie odsyłam do tegoż tekstu (spod której zresztą w ramach powszechnej w Skarlandzie wolności słowa, przysługującej wszystkim przedstawicielom dynastii de Catalan, usunięto komentarze mój i JKMości Meisande z Samundy) – http://elreino.wordpress.com/2012/05/26/benzyna-zapalki-ambasada-polondzka/.

W tymże artykule autor, Norbert de Catalan, raczył nazwać mnie „kretynem.” W pewnych kręgach uznawane jest to za obraźliwe (w jakich kręgach obraca się autor wspomnianego artykułu trudno mi stwierdzić), dlatego też, mając dość ciągłej kampanii medialnej przeciw Nordii postanowiłem udać się do skarlandzkiego sądu w celu dochodzenia sprawiedliwości. Ku mojemu zdziwieniu drzwi sądu były dla mnie zamknięte. Polecono mi złożyć wniosek do prokuratury, również zamkniętej, co uczyniłem za pośrednictwem pani Marii Velazques.

Wtedy „do akcji” wkroczył pan de Catalan, który pod wnioskiem przedstawił się jako Prokurator Generalny i Sędzia jednocześnie (sic!), stwierdzając, że nie on będzie sądził w ewentualnym procesie (choć nie przeszkodziło mu to w prowadzeniu śledztwa). Jednocześnie raczył odpowiedzieć na moje zarzuty swoimi własnymi (mimo, że sam później stwierdził, iż nie podlegam skarlandzkiemu prawu).

Kolejny wypowiedział się eks-król Francji Octavien de Catalan, który, z sobie tylko wiadomych przyczyn zaczął tłumaczyć prokuraturze dlaczego wniosek należy odrzucić. Na pytanie, dlaczego wypowiada się osoba niezwiązana ze sprawą odpowiedział Norbert de Catalan słowami, że w tej sprawie więc każdy może się wypowiedzieć(sic! x2).

Później prokurator oświadczył, że wniosek odrzuca z powodów formalnych, ponieważ kodeks karny na który się powoływałem już nie obowiązuje, teraz Skarland ma nowy kodeks. To dziwne, bo innego kodeksu nie zauważyłem (znając Skarland zapewne nie ma na nim podpisu królewskiego, żeby w razie konieczności można było powiedzieć, że kodeks jednak nie obowiązuje), w dodatku ten, na który się powołałem, znajdował się w oficjalnym dzienniku praw i nie posiadał żadnej adnotacji o tym, by był uchylony choćby w części.

Na protest p. Marii Velazques prokurator wydał nowe postanowienie, w którym po raz drugi odrzucił wniosek, tym razem decydując się na ukazanie iż zarzuty są bezzasadne. I tak:

1) zarzut o działanie przeciw pokojowi uznał za bezzasadny, ponieważ agresywna działalność bojówkarska, jak i kampania antynordyjska w mediach, to tylko wyrażanie swoich poglądów – w sumie, zarzut był nieco naciągany, więc tu mogę przyznać rację

2) zarzut o usiłowanie popełnienia przestępstw przeciw mieniu i dokumentom wartościowym oddalono ze względu na to, iż do przestępstwa nie doszło – słowo usiłowanie to widać dla prokuratury czysta abstrakcja

3) zarzut zniesławienia oddalono również, ponieważ nie podlegam prawu skarlandzkiemu – mimo, że potencjalne przestępstwo popełnił pan Norbert de Catalan, nie ja.

Wobec takiej komedii zdecydowałem się zaniechać dalszych działań na drodze prawnej, mam natomiast nadzieję, że po części dzięki temu artykułowi sprawiedliwości stanie się zadość, ponieważ opinia publiczna zobaczy jak Skarland prowadzi procesy przeciw wrogom narodu, jako że jest to najwyraźniej jedyny sposób dochodzenia sprawiedliwości jaki mogę wykorzystać. Pozostaje mi tylko życzyć, by nikt z szanownych Czytelników nigdy nie musiał stawać przed skarlandzim sądem.

Read Full Post »

Nasjonalnyheter (XIV)

Koniec rządów autokratycznych

Od dwóch dni monarchia absolutna w Nordii oficjalnie weszła w swój ostatni okres, po którym wejdzie w życie prawo ograniczające nieskrępowane rządy króla, wzmacniając pozycję pozostałych stanów. 25 maja, po niemal dwumiesięcznych pracach nad projektem, w Dzienniku Praw został ogłoszony Akt o Królestwie [nord. Riksakten], który w pewnym sensie może być uznawany za nową nordyjską konstytucję, choć z pewnością nie w nowożytnym pojęciu tego słowa. Akt wyznacza podstawę funkcjonowanie władzy publicznej w Nordii oraz ustala porządek prawny. Został włączony do nowo powstałej kategorii aktów prawnych, Praw Fundamentalnych Królestwa Nordii. Zgodnie z definicją zawartą w przepisach Riksakten, prawami fundamentalnymi są ustawy uchwalane większością 2/3 głosów Stortingu, uzyskujące sankcję królewską przed wejściem w życie i będące podstawą całego prawa Królestwa Nordii.

Po niemal roku (od 14 lipca 2011 – przyp. red.), 1 lipca nowe prawo zacznie obowiązywać. Zgodnie z ustaleniami, w tym samym czasie rozpocznie również urzędowanie Storting I Kadencji*, do którego wybory zostaną przeprowadzone w czerwcu. Przyjęte rozwiązanie powinno pozwolić na sprawne funkcjonowanie tej instytucji. Jak już kiedyś wspomnieliśmy, nadchodzące zmiany charakteryzujemy jako monarchię stanową, co zdaje się potwierdzać już sama organizacja Stortingu. Stałym, niewybieralnym, członkiem parlamentu jest monarcha, do którego dołączają wybieralni delegaci prowincjonalni. Delegaci, zgodnie z nazwą wybierani są jako reprezentanci swoich prowincji na 3-miesięczną kadencję. Ich liczba najprawdopodobniej zależna będzie od liczby obywateli zamieszkujących daną prowincję.** Kolejnym, charakterystycznym dla nowego ustroju, elementem jest zróżnicowanie siły głosu ze względu na przynależność stanową. Arystokracja i część inteligencji będzie mogła oddać głos warty 1,5 głosu stanu trzeciego, natomiast szlachta i druga część inteligencji (poniżej tytułu doktora net.) uprawniona będzie do głosu o sile 1,25 głosu stanu trzeciego.

Przy zachowaniu wyraźnie dominującej pozycji zmienia się pozycja monarchy. Król przekazuje większość kompetencji ustawodawczych parlamentowi, za wyjątkiem tych, które zostaną mu przyznane przez prawa fundamentalne lub ustawy. Pozostaje na czele rządu – Rady Królestwa, choć jej członkowie mogą być odwołani przez Storting większością 2/3 głosów (król nie ma możliwości zawetowania takiej uchwały). Uprawnienia Rady zależą wyłącznie od króla, który sprawuje pełnię władzy wykonawczej, mogąc jedynie przekazać część swoich kompetencji członkom Rady (teoretycznie jest więc możliwa sytuacja, że będzie istnieć Rada jednoosobowa, składająca się jedynie z jej przewodniczącego – monarchy). Król zachowuje również rolę najwyższego sędziego, jednocześnie zyskując nowe, interesujące prawo do ewokowania dowolnej sprawy bezpośrednio przed swój sąd, co ze względu na specyfikę nordyjskiego sądownictwa (o tym w dalszej części) może się okazać wyjściem z niejednej patowej sytuacji.

Kontynuując podjęty temat, wielkie i, naszym zdaniem, niezwykle ciekawe zmiany szykują się w królewskim sądownictwie. Przede wszystkim przywrócono znany z początków nordyjskiej państwowości Sąd Krajowy [nord. Landslavhus] jednocześnie zachowując Sąd Królewski [nord. det Kungliga Lavhuset], tym samym wprowadzając dwuinstancyjność sądów. Dzięki temu powstanie możliwość apelacji od wyroków sądów pierwszej instancji.

W założeniu, jeszcze nie zrealizowanym, choć omawianym w trakcie prac nad Riksakten, ustalono zasadę, że sędziowie krajowi mają być powoływani z ludu, każdorazowo do wniesionej sprawy. Ma to zapobiec znanej z naszej przeszłości sytuacji, gdy obsadzenie etatów sądowych nie jest możliwe z braku chętnych. Przy wyjątkowo niskim poziomie przestępczości w Nordii (przed niedawną sprawą Fadersa ad Vankaviga ostatnia sprawa o przestępstwo zakończyła się w kwietniu 2010 roku) system ten pozwoli na zachowanie dwuinstancyjnego sądownictwa bez większych problemów przy mianowaniu sędziów (wiążące się ze stałymi etatami sędziowskimi ograniczenia skutecznie zniechęcają potencjalnych chętnych, szczególnie przy braku zadań). Gdyby jednak takie problemy zaistniały, z pomocą przychodzi wspomniane już prawo wywołania dowolnej sprawy przed Sąd Królewski, a więc bezpośrednio sąd monarszy. Co prawda nie ma wtedy drugiej instancji (można jedynie prosić króla o skorzystanie z prawa łaski), jednak to rozwiązanie wydaje się być odpowiednim dla Nordii.

Inną, wartą uwagi, nowością jest nadanie uprawnień sądowniczych Stortingowi.  Głównie podlegać pod ten sąd mają delegaci prowincjonalni w związku z pełnioną przez nich służbą, ustawa może jednak dać parlamentowi prawo sądzenia innych funkcjonariuszy państwa. Oczywiście, zgodnie z zasadą nemo iudex in causa sua sądzony delegat jest uznawany za wyłączonego ze składu Stortingu podczas posiedzeń związanych ze sprawą.

Więcej znaczących nowości raczej nie ma, pozostałe przepisy zdają się raczej potwierdzać obecny stan rzeczy. Pozostaje nam jedynie czekać na wejście w życie nowego prawa oraz liczyć na emocjonującą kampanię wyborczą, której początek już wkrótce. O jej przebiegu z pewnością będziemy informować w Nyheter.

_______________

* w okresie monarchii konstytucyjnej nigdy nie udało się przeprowadzić wyborów parlamentarnych, z racji zbyt małej liczby obywateli w stosunku do wymogów konstytucji; przepisu ustalającego liczbę deputowanych nie udało się zmienić

** ordynacja wyborcza jest obecnie w fazie opracowywania, jednak takie rozwiązanie jest już niemal pewne

Nordyjczycy za silną monarchią!

W zakończonym ostatnio, niezwykle długim sondażu (prowadzonym niemal od początku absolutyzmu), pytano mieszkańców Nordii o zdanie na temat wprowadzonych zmian.

29% opowiedziało się za monarchią absolutną, nieco mniej bo 24% opowiedziało się za niewielką liberalizacją ustroju (można więc sądzić, że Riksakten spełnia ich oczekiwania). 3% badanych stwierdziło, że w zasadzie nic się nie zmieniło. Nikt nie stwierdził, że obecny system działa gorzej niż poprzedni, natomiast 18% zdecydowanie poparło powrót do demokratycznej formy sprawowania władzy. 26% nie zajęło żadnego konkretnego stanowiska, stwierdzając, że nie mają zdania.

W sumie 53% badanych uznało za lepsze typowo monarchiczne formy rządów. Zatem zwolenników tychże rozwiązań jest w Nordii niemal 3 razy więcej niż demokratów, co jasno wskazuje, że dotychczasowe rządy królewskie cieszą się sporym zaufaniem społeczeństwa.

Read Full Post »

Publicistik (II)

Wygląda na to, że moja ostatnia uwaga na temat większego zaangażowania Nordyjczyków w naszej gazecie padła na podatny grunt. Z jednym artykułem możecie, drodzy Czytelnicy, zapoznać się poniżej, natomiast swój drugi tekst do NfN zapowiedział Johannes Konigsegg. Dziś nadal pozostajemy przy temacie Agurii, mając okazję zapoznać się z punktem widzenia osoby niezaangażowanej w spór o mapę. Zapraszamy do lektury artykułu Olafa Ingvarsona Äktenskapa.

Aguria – analiza faktów i prawa

Królestwo Agurii to nowe państwo w mikroświecie. Chociaż istnieje dopiero, a może i już, pół roku to jest o nim ostatnio głośno, za sprawą ich aspiracji do objęcia w posiadanie terenów na Vaarlandzie. Ten artykuł jest próbą usystematyzowania pewnych faktów. Z natury rzeczy nie jest obiektywny i stanowi osobiste przemyślenia jego autora.

Przypomnijmy, że zgodnie z Konwencją Vaarlandzką, podpisaną przez wszystkie państwa znajdujące się na tym kontynencie, czyli Francję, Nordię, Polondię, Rzeczypospolitą Obojga Narodów oraz Skarland, aby móc zająć teren na Vaarlandzie konieczna jest zgoda większości z państw, które już się na nim znajdują – explicite zgodę w tym wypadku muszą wyrazić trzy państwa.

Po początkowych, dość energicznych działaniach agurskiej dyplomacji, zgodę na objęcie ziem na południowy – wschód od Rzeczypospolitej Obojga Narodów wyraziła Warszawa. Nordia z różnych przyczyn, które zostały już omówione w innym artykule, nie udzieliła Agurii odpowiedzi, podobnie jak uczyniła Francja i Skarland. Wielka Polondia z kolei wyraziła się w sposób jednoznacznie negatywny dla agurskich starań.

Prowadzi nas to do niespełnionych nadziei i oczekiwań Agurian. Nie jest to jednak tematem tego artykułu, w związku z czym w odczuciu autora wystarczy jedynie zasygnalizować ten problem. Niemniej Aguria nie zrezygnowała z uzyskania ziem, próbując je zdobyć dość mało zgrabną woltą.

Otóż, jak miałem okazję dowiedzieć się z lektury tamtejszego forum, Aguria postanowiła utworzyć własną wyspę, która oczywiście znajdować ma się poza kontynentem Vaarlandzkim. Dla celów dalszego wywodu postanowiłem jednak zmierzyć odległość, jaka dzieli rzekomą wyspę od najdalej wysuniętego w jej kierunku fragmentu kontynentu.

Korzystając z wiedzy, jaką rozciągłość równoleżnikową ma Francja, i przyjmując, że ta odległość stanowi jej 1/3 co jest dla Agurian nad wyraz korzystnym uproszczeniem, gdyż w rzeczywistości lokuje się ona między 1/3 a 1/4, dojdziemy do wniosku, że wynosi ona co najwyżej 370 km, a zatem dystans, jaki realnie dzieli Kraków od Warszawy.

Przyjmując także sugerowaną przez Agurian interpretację, jakoby ich wyspa wyłoniła się z morskich odmętów niczym Afrodyta musimy zdać sobie sprawę z dwóch faktów. Po pierwsze, o ile mikroświat nie jest czymś w rodzaju szklanki z wodą, do której ktoś wrzucił kawałki korka, to ziemie istnieją także pod wodą. Jedyną różnicą pomiędzy nimi, a tymi które się przebijają przez taflę wody jest ich wysokość.

Po drugie, skoro odległość nie wynosi więcej jak 400 km, a naprzeciwko nie ma żadnego innego kontynentu, to logicznym jest, że wyspa ta znajduje się na szelfie kontynentalnym Vaarlandu, przez co jest jego częścią. Explicite, również te tereny są związane konwencją Vaarlandzką. Nawet oświadczenie rządu agurskiego zdaje się potwierdzać moją tezę słowami: „Wyspa Manta [..] geograficznie leży w jego [Vaarlandu] obszarze.”

Jasno zatem wynika, zarówno z oświadczeń składanych przez rząd agurski jak i z faktów, że w istocie zajęcie tej wyspy jest prawnie co najmniej wątpliwe. Nadto, wszystkie strony konwencji mają prawo uznać ten cudowny akt stworzenia za bezskuteczny względem nich samych. Zwłaszcza, że w obecnej sytuacji uznanie terenów Agurii jest jeszcze bardziej wątpliwe, niż dotychczas.

Należy także zwrócić uwagę na żywą dyskusję, jaką działania innych państw wywołały na forum Agurii. Napawa mnie smutkiem i źle wróży mikroświatowi roszczeniowa postawa, jaką prezentują mieszkańcy tego kraju. Osobiście życzę im jak najlepiej, niemniej pozostaję realistą. Mieliśmy okazję być świadkami, jak władze Agurii obrażają się na wszystkich, czyje interesy nie są zbieżne z ich, naprędce napisane na kolanie ekspertyzy prawne, które więcej mają w istocie wspólnego z prowadzeniem polityki, niż z bezstronną analizą prawa. Aż chce się zakrzyknąć: „O tempora…”

Olaf Ingvarson Äktenskap

Read Full Post »

Nasjonalnyheter (XI)

Nordyjska La Belle Époque?

Wszystko wskazuje na to, że dawno już „ogłoszony” koniec kryzysu demograficznego (a co za tym idzie, również spadku aktywności) rzeczywiście staje się prawdą. O ile do tej pory ustalił się stały poziom aktywności obywatelskiej w kraju, to od paru dni życie społeczne królestwa zdaje się nabierać tempa. Nie tylko nowe inicjatywy, ale również nowe twarze, które pojawiły się w naszej ojczyźnie, pełne zapału do pracy, nadają ton rozwojowi państwa.

Pojawiło się prawdopodobieństwo, że po raz pierwszy od powstania Królestwa Nordii mieszkańcy będą w stanie zainaugurować rozgrywki, oczekiwanej od lat, w stu procentach nordyjskiej ligi piłkarskiej. Jeśli potwierdzi się informacja, że władze Nordyjskiej Federacji Piłkarskiej zgromadziły 6 wymaganych zainteresowanych, to już wkrótce będzie mógł wystartować pierwszy sezon rozgrywek Nordyjskiej Ligi Piłkarskiej (nord. den Nordenska Fotballligaen).

Kolejnym, również sportowym wydarzeniem, jest projekt zaproponowany przez Václava Peštoviča, mający na celu stworzenie zakładów bukmacherskich, gdzie mieszkańcy królestwa będą mogli rywalizować w rankingu, aby przekonać się, kto najlepiej zna się na sporcie. Najprawdopodobniej można będzie obstawiać wyniki meczów piłki nożnej oraz wyścigów F1. Fanów wirtualnego sportu musimy niestety zmartwić – chwilowo organizatorzy nie planują typowania wyników rywalizacji wirtualnych, choć wszystko może się jeszcze zmienić Zainteresowanych zapraszamy do Karczmy „Pod Yggdrasilem.”

Zmiany szykują się również na polu kultury i nauki. Zaniedbana dotychczas strona Akademii Nordyjskiej (nord. den Nordenska Akademien) ma wkrótce zniknąć, a w jej miejsce pojawi się nowa. Prócz informacji o pracy Akademii na stronie ma również zostać otwarta Biblioteka Akademii (nord. Akademiens Bibliotek), w której znajdować się będą dzieła wydane w Nordii, jak również pozycje, które uda się pozyskać z innych państw. W ciągu ostatnich kilku dni zapowiedziano wydanie co najmniej trzech publikacji, które miałyby znaleźć się w zbiorach Biblioteki. Warto dodać, że jedna z nich, licząca ponad 60 stron (!), Fauna Królestwa Nordii (nord. Fauna av Kungriket Norde) autorstwa Kjella Freyrsonna znajduje się obecnie w druku. Jest to część większego projektu badawczego realizowanego w Akademii, mającego na celu opisanie nordyjskiej przyrody. Z kolei Olaf Ingvarson Äktenskap zapowiedział wydanie pracy opisującej dialekt svædlandzki (nord. svædlandsk dialekt) języka nordyjskiego (nord. nordmål). Pozostaje niecierpliwie oczekiwać otwarcia Biblioteki i premier wspomnianych książek. O nowościach wydawniczych będziemy informować.

Jednak najważniejszym z wydarzeń ostatnich dni jest zamieszczenie przez króla w Stortingu projektu Aktu o Królestwie (nord. Riksakten) – propozycji aktu prawnego mającego ugruntować ustrój państwa nordyjskiego. Zgodnie ze słowami króla Akt przekształca Nordię z monarchii absolutnej w unowocześnioną monarchię stanową, tym samym jest to zapowiedź, powtórzona w samej treści Aktu, restauracji Stortingu, a także, mamy nadzieję, pierwszych parlamentarnych wyborów w Królestwie Nordii (przed wprowadzeniem systemu autokratycznego, ze względu na wysokie wymagania postawione w konstytucji, nie udało się przeprowadzić wyborów).

Jak widać wiosna niesie ze sobą wiele zmian, również w Nordii. Miejmy nadzieję, że wszystkie będą zmianami na lepsze.

Read Full Post »

Podsumowanie tygodnia, 11.07.10r.

Matteus Tjærer został powołany na nowego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Otrzymał również stanowisko wicepremiera w rządzie herr Svena Hauglanda.

*

Została przyjęta poprawka do ustawy o Radzie Ministrów Królestwa Nordii. Zmiany pozwalają premierowi na większą swobodę w decydowaniu o liczbie ministerstw i ich zadaniach.

Read Full Post »