Czas zmian

Wiele czasu minęło od ostatniego wydania Nyheter fra Norde toteż wiele materiału do publikacji się nazbierało. Niektóre z poniższych informacji miały pojawić się jako osobne artykuły, jednak ostatecznie publikujemy obszerny artykuł podsumowujący okres wakacyjne w Królestwie Nordii.

Rada Królestwa prawie w komplecie

Zapowiadana jeszcze pod koniec lipca tego roku i stopniowo wprowadzana reforma Rady Królestwa zmierza ku końcowi. Zgodnie z królewskim wystąpieniem, w którym zmiany te zostały zapowiedziane, nowa Rada ma się składać (prócz samego króla) z 3 urzędników – Kanclerza (Rikskansler), Skarbnika (Riksskattmaster) oraz Marszałka (Riksmarsjalk). Każdy z powyższych urzędów obsadzany jest na mocy królewskiego postanowienia. Marszałkiem, wybieranym spośród oficerów Sił Zbrojnych Jego Królewskiej Mości (Hans Majestet Kungens Krigsmakten), został Johannes Konigsegg, weteran wojen svartlandzkich, a obecnie również głównodowodzący nordyjskiego Korpusu Osteryjskiego wspierającego sojusznicze siły eskwilińskie w zabezpieczaniu kontynentalnych ziem tego kraju w czasie konfliktu o Østvårland. Wraz z początkiem września urząd kanclerski zaczął pełnić Maurytsios Apricos. O kanclerzu, z racji jego niewielkiego doświadczenia niewiele można powiedzieć, niemniej z pewnością nie można mu odmówić zapału do pracy na rzecz swojej Ojczyzny, toteż pozostaje nam czekać na pierwsze efekty jego trudu. W najbliższym czasie przeprowadzona zostanie procedura powołania Skarbnika Królestwa. Obecnie nieformalnie zgłosił się jeden kandydat, podobnie jak kanclerz młody obywatel, Alexander Lanzen. W najbliższych dniach powinien pojawić się akt prawny ustanawiający urząd Skarbnika, co umożliwi podjęcie oficjalnych działań w celu wyłonienia osoby, która będzie pełniła tą funkcję. Wiele jednak wskazuje na to, że polityka powoli jest przejmowana przez młode pokolenie Nordyjczyków, podczas gdy starsze generacje „okopują się na upatrzonych pozycjach”.

Program odbudowy na półmetku

Ponad cztery miesiące temu ogłoszony został Narodowy Program Odbudowy Państwa, mający na celu podnieść z kolan podupadłą Nordię i przywrócić jej dawny blask. Mimo, że do momentu, gdy cele programu zostaną osiągnięte w całości jeszcze daleko, to nie ma najmniejszej wątpliwości, że osiągnął on sukces ponad wszelkie oczekiwania. Państwo nordyjskie nie tylko stanęło na nogi, ale zrobiło wielki krok naprzód poprawiając swoją kondycję demograficzną i podwajając liczbę aktywnych obywateli. Bez cienia wątpliwości jest to pod tym względem najlepsza sytuacja w blisko 4-letniej historii Królestwa, choć pod względem aktywności minimalnie ustępujemy pierwszemu półroczu istnienia Nordii (czyli całkowitej liczbie wiadomości na historycznym, pierwszym forum).

Planowana zmiana wizerunkowa w wymiarze podstawowym w znacznej mierze została wykonana. Informacje na stronie internetowej zostały w większości uzupełnione, nowe forum dyskusyjne jest już w pełni funkcjonalne. Zrealizowana została także akcja repatriacyjna, która zgodnie z przewidywaniami nie dała większych efektów, choć dzięki niej jedna osoba do kraju wróciła, a inna chęć powrotu zadeklarowała. Ogólna aktywność Nordyjczyków wraz z postępami w reformach również wzrosła. Postulatem do zrealizowania na przyszłość, a wyrażonym w omawianym programie jest stworzenie skutecznej polityki promocyjnej państwa. Na chwilę obecną jednak możemy optymistycznie patrzeć w przyszłość, bez względu na to jak i kiedy zostaną zrealizowane koleje elementy programu.

Otrzymanie obywatelstwa dużo prostsze

Pod koniec sierpnia weszła w życie nowa ustawa o obywatelstwie nordyjskim. Zastępuje ona w całości dotychczasową regulację tej materii, pochodzącą z początków 2010 roku. Dotychczasowy wymóg 15 wiadomości na forum, który okazywał się nieraz zbyt trudny do spełnienia w warunkach nordyjskich został obniżony, co w pełni realizuje cel w jakim pierwotnie wymóg określonej ilości wypowiedzi został ustanowiony, czyli zabezpieczenie przed tzw. jednodniowymi obywatelami, którzy rzadko przekraczają nawet 5 napisanych wiadomości. Jednocześnie zaostrza wymogi odnośnie utrzymania obywatelstwa. Przede wszystkim, dotychczasową możliwość posiadania innych obywatelstw (do czego niezbędna jest zgoda monarchy) ograniczono tylko do jednego, przy czym planowane jest wprowadzenie obok obywatelstwa statusu stałego mieszkańca, który takiego ograniczenia posiadać nie będzie, jednak nie będzie posiadał także praw politycznych.

Ponadto, zgodnie z nową ustawą za nieaktywnego obywatela uznaje się takiego, który nie tylko nie logował się przez określoną ilość czasu, ale także nie ma na swoim koncie co najmniej 10 wiadomości na przestrzeni ostatnich 90 dni. W przypadku nowego obywatela pierwsze trzy miesiące po otrzymaniu obywatelstwa stanowi pewien okres próbny – jeśli bez wcześniejszej zapowiedzi nie będzie on w ogóle logował się na forum przez 14 dni może mu zostać odebrane obywatelstwo, co stanowi tryb ekstraordynaryjny w stosunku do wspomnianego 90-dniowego terminu.

Ustawa przewiduje także sytuacje, w których król odmawia nadania obywatelstwa – brak spełnienia wymaganych kryteriów, a także przypadek, gdy wnioskodawca jest obywatelem państwa znajdującego się z Królestwem Nordii w stanie wojny. Sytuacje, w których król może odmówić nadania obywatelstwa, to skazanie wnioskodawcy prawomocnym wyrokiem nordyjskiego sądu za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, a także działalność wnioskodawcy w innych państwach rodząca podejrzenie o możliwą szkodliwą dla państwa nordyjskiego działalność potencjalnego obywatela. O ile nowością jest odejście od pełnej dowolności w nadaniu lub odmowie nadania obywatelstwa przez króla, to jeszcze większą nowością jest wprowadzenie okresu próbnego dla kandydata w przypadku toczącego się przed nordyjskim sądem procesu o wyżej wymienionym charakterze lub też jako swego rodzaju test dla kandydata w przypadku, również wspomnianych, wątpliwości do jego dotychczasowej działalności w innych państwach.

O ile więc utrzymanie obywatelstwa jest trudniejsze niż wcześniej, to samo jego otrzymanie stanowi krok w kierunku przyjaznej polityki imigracyjnej, co daje dobre rokowania na przyszłość.

Zmiany również w polityce

Reformy prawa nordyjskiego nie ominęły również działalności partii politycznych. Dotychczasowa, zawierająca wiele nieścisłości ustawa została uchylona, a w jej miejsce przyjęto nową. Pomijając kwestie proceduralne wprowadza ona istotną zmianę dążącą do ożywienia i podniesienia poziomu nordyjskiego życia politycznego. Dotychczas nie istniał wymóg odpowiedniej liczby członków założycieli, w wyniku czego swobodnie mogły powstawać jednoosobowe partie, która ewidentnie były sprzeczne z sensem istnienia partii jako takich. Obecna ustawa wymaga co najmniej dwóch członków-założycieli partii, co sprawia, że partie faktycznie stają się organizacjami, a nie „wyborczymi wizytówkami” pojedynczych polityków.

Pierwszym widocznym efektem jest złożony przed kilkoma godzinami wniosek o rejestrację Narodowej Partii Monarcho-Socjalistycznej, której członkami-założycielami są Esjar Ragnarsson oraz Alexander Lanzen. Można przypuszczać, sugerując się wcześniejszymi dyskusjami politycznymi, że partia rusza po miejsca w Stortingu pod hasłem reformy nordyjskiego parlamentu. Celem jest zmiana dotychczasowej i, jak się okazało, niezbyt efektywnej reprezentacji prowincjonalnej w ogólnopaństwowe listy wyborcze.

Nowa jakość nordyjskiej armii

W lipcu Storting przyjął ustawę o Siłach Zbrojnych Jego Królewskiej Mości. Już sam tytuł ustawy wskazuje, że zmiany zaczęto od samej nazwy, zastępując dość powszechne w mikroświatowych monarchiach Królewskie Siły Zbrojne nazwą nordyjską i bardziej unikalną – Hans Majestet Kungens Krigsmakten. Siły Zbrojne dzielą się na wojska lądowe – Królewską Armię Nordyjską, morskie – Królewską Flotę Wojenną oraz powietrzne – Królewską Flotę Powietrzną. Dotychczasową Gwardię Terytorialną, będącą formacją „zawieszoną” pomiędzy formacją zawodową a milicyjną zastąpiła Gwardia Krajowa, stanowiąca ogól mężczyzn zdolnych do służby wojskowej. Jest to więc podporządkowana Królewskiej Armii Nordyjskiej formacja rezerwy, w której służbę pełnią osoby objęte powszechnym obowiązkiem wojskowym. Choć nie przeprowadzono jeszcze pierwszego poboru, to zapewne zostanie on zrealizowany kiedy nordyjska armia przejdzie pierwszy etap programu modernizacyjnego.

Na czele armii stoi monarcha, reprezentowany przez marszałka kierującego siłami zbrojnymi i stojącego na czele Generalnego Sztabu Królestwa, mającego za zadanie koordynowanie prac dowództwa. Zmiany, choć jest to jeszcze słabo dostrzegalne, powoli ożywiają nordyjską armię, czego jednym z efektów jest przyjęcie do służby dwóch nowych żołnierzy.

Żołnierze svædlandzkiej lejb-gwardii w gotowości do odparcia agresji

Misja w Osterii dobiega końca

Stacjonujący od początku sierpnia w eskwilińskiej Osterii nordyjski Korpus Osteryjski przygotowywany jest do opuszczenia swoich miejsc dyslokacji na sojuszniczej ziemi. Wysłany w okresie realnego zagrożenia konfliktem zbrojnym Korpus spełnił swoje zadanie w związku z czym głównodowodzący Marszałek Królestwa Johannes Konigsegg udał się do Eskwilii celem uzgodnienia planu wycofania stacjonujących tam regimentów nordyjskich. Żołnierze Jego Królewskiej Mości mogą powrócić do Ojczyzny już w nadchodzącym tygodniu. Nie oznacza to jednak końca kłopotów na kontynencie, ponieważ wstrząsany kolejnymi rewolucjami Skarland daje podstawy by z obawą patrzeć w najbliższą przyszłość.

Read Full Post »

Armia w stanie gotowości bojowej

Najbliższe wydanie Nyheter fra Norde mieliśmy poświęcić armii, opisując przeprowadzane w niej od pewnego czasu reformy, jakie umożliwiła nowa ustawa, a także technologie wojskowe, jakie otwierają się obecnie przed Nordią. Sytuacja międzynarodowa zmusza nas jednak do zmiany tematyki, mimo pozostania w strefie militarnej.

Wymarsz 1. Nordlands Livgarde ze stolicy

W związku z nasilającym się napięciem na kontynencie rozkazem króla Siły Zbrojne Jego Królewskiej Mości postawione zostały wczoraj po południu w stan gotowości bojowej. Powołany przed kilkoma dniami Marszałek Królestwa, Johannes Konigsegg, skierował do Fjordståd (gdzie mieści się port Królewskiej Floty Wojennej) trzy regimenty piesze (lejb-gwardię Nordlandu i Svædlandu oraz 8. regiment strzelców górskich) oraz jeden pancerny (13. regiment pancerny Jego Królewskiej Mości), które mają być gotowe do załadunku na okręty. Żołnierze przebywający na przepustkach dostali rozkaz natychmiastowego powrotu do koszar. Warto dodać, że trzon tych oddziałów stanowią weterani wojen svartlandzkich, toteż Królewska Armia Nordyjska jako pierwsze przygotowuje swoje najbardziej doświadczone jednostki.

Działania te mają związek z wprowadzeniem stanu wyjątkowego na obszarze okupowanego przez Skarland Vårlandu Wschodniego oraz groźbami aneksji przez Skarland eskwilińskiej Osterii. Cały konflikt rozpoczął się w momencie, gdy do eskwilińskiej Rady Narodowej wniesiono projekt uchwały zezwalającej na działania operacyjne eskwilińskiej floty w okolicy ziem okupowanych. Eskwilinia kierując się przepisami konwencji o ziemiach niczyich zdecydowała się na ten ryzykowny krok, chcąc dosadnie zaznaczyć swój sprzeciw wobec skarlandzkiej okupacji. Spowodowało to reakcję ze strony Skarlandu, który zagroził atakiem i włączeniem Osterii do ziem okupowanych. W odpowiedzi na te wydarzenia wczoraj po godz. 20:00 w Paryżu zebrała się Rada Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, która debatowała nad możliwym kierunkiem działania i sankcjami wobec Skarlandu – na razie jednak nie podjęła jeszcze decyzji ze względu na brak kontaktu z jednym z członków Rady – Wielką Polondią.

Tymczasem dziś w nocy, po godz. 2:00, wysłane siły przybyły do Fjordståd, gdzie czekają na transport do Osterii. Wczoraj wieczorem władze Eskwilinii wydały oficjalną zgodę na wysłanie nordyjskiego korpusu do Osterii, gdzie będzie tymczasowo stacjonować na terenie jednego z poligonów wojskowych. Tak jak bywało w przeszłości, gdy samundyjska armia groziła bezpieczeństwu naszego kontynentu, tak dziś również Vårland staje zjednoczony przeciw siłom, które zagrażają stabilności regionu. Eskwilinia może być pewna, że w tej walce nie pozostanie osamotniona.

Read Full Post »

O kulturze, sporcie i dyplomacji – wywiad z Juliette Tedder

Dziś gościem Nyheter fra Norde jest Juliette Tedder, dyrektor Królewskiego Instytutu Kultury i Sztuki, udzielająca się również na wielu innych płaszczyznach.

NfN: Witam panią dyrektor!
JT: Witam serdecznie pada redaktora!

NfN: Na początek pytanie na temat zmiany wizerunku Nordii – jak ocenia pani przeprowadzkę na nową stronę i forum?
JT: To był zdecydowanie dobry krok! Nowy look Nordii aż pachnie świeżością. I jak widać, przyciąga wielu turystów. Mamy teraz zdecydowanie lepsze warunki do funkcjonowania i to procentuje większą wydajnością, bijemy kolejne rekordy w liczbie postów. Fakty mówią same za siebie! Warto niekiedy coś odmienić, jesteśmy tego niezłym przykładem.

NfN: Jak ocenia pani koncepcję oraz szanse powodzenia Narodowego Programu Odbudowy Państwa?
JT: Jak już mówiłam wcześniej, warto coś zmieniać. Tym bardziej, iż ewidentnie widać niedociągnięcia w obecnym systemie. Dobrze by było, gdyby ów Program spełnił swoją rolę, a wydaje mi się, iż jest na tyle obiecujący, by pokładać w nim nadzieje. Mikroświat jest, wbrew pozorom, bardzo nieprzewidywalny i zdecydowanie nie zależy od nas, więc szanse powodzenia zweryfikuje jedynie rzeczywistość.

NfN: Zaledwie miesiąc pełni pani funkcję dyrektor nowo powstałego Królewskiego Instytutu Kultury i Sztuki. Do tej pory zorganizowała pani ligę „Literaków”, do udziału w której udało się pani zaangażować także kilka osób spoza Nordii. Ponadto przygotowywana jest publikacja będąca zbiorem wspomnień kilku starszych obywateli z początkowego okresu istnienia Nordii. Czy możemy zatem oczekiwać, że to dopiero początek aktywnej działalności Instytutu?
JT: Rzeczywiście, liga „Literaków” tętni już pełną parą. Rozegrano parę meczy, kolejne są w planie. Pewien osobnik tak ostro trenuje, że ciężko go na rozgrywkę namówić;) Liga przynosi wiele emocji, jak widać. Bardzo mnie cieszy udział osób z zagranicy, znacznie wzbogacają i urozmaicają nasz nordyjski skład.
Książka o początkach Nordii już jest prawie w całości i niedługo powinna być opublikowana, gdyż „ostatnie wspomnienia” dopłyną już na dniach. Będzie to ciekawa lektura o powstaniu Nordii „od kuchni”. Dużo faktów dotąd nieznanych ujrzy światło dzienne.
Odpowiadając na pytanie pana redaktora, oczywiście, że to dopiero początek działań! Nie chcę od razu zarzucać Was tuzinem pomysłów, bo to nie ta droga. Już wkrótce stopniowo będę Was uświadamiać…

NfN: Nie oddalając się zbytnio od tematu – szefuje pani również jednej z najstarszych nordyjskich organizacji – Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej. Mimo podjętych przez panią kroków nie wydaje się ona zyskiwać na popularności, zresztą – trzeba przyznać uczciwie – nigdy specjalnie popularna nie była. Planuje pani jakieś dalsze przedsięwzięcia mające pozyskać aktywnych członków?
JT: Zaśpiewam panu redaktorowi piosenkę Rolling Stonesów! ;D
„I can’t get no satisfaction
I can’t get no satisfaction
‚Cause I try and I try and I try and I try ”
Spędzanie czasu na morzu to najlepsze, co mogło się Nordyjczykom przytrafić! Oni jeszcze do końca tego nie wiedzą, ale może to się zmieni. Kompania ostatnio przeszła ogromną metamorfozę, przypomina grę, w której możesz awansować na wyższy level. By zyskać więcej członków planuję wielką kampanię reklamową. Może będzie to skuteczna perswazja?

NfN: W kolejnym sezonie Ligi Królewskiej wraca pani do aktywności na polu sportowym, przejmując po Kjellu Freyrsonnie zespół Start Nordheim. Trzeba przyznać, że dorównać legendzie nordyjskiego futbolu (przypomnijmy, że Start pod wodzą Kjella Freyrsonna dwukrotnie tryumfował w LK przyp. red.) nie będzie łatwo. Wierzy pani, że jest w stanie podołać temu wyzwaniu?
JT: Czuję na sobie ogromną presję. Oczywiście, że nie będzie łatwo sprostać temu wyzwaniu. Nie lubię przegrywać, ale przecież nikt tego nie lubi. Jest to także mój debiut w Lidze Królewskiej, nie do końca wiem, czego mam oczekiwać. Wiem, że będzie wysoki poziom, ale nie wiem jak wysoki. Nie chciałabym zawieść przede wszystkim Kjella, który dał mi mnóstwo cennych rad. Oczywiście, że nie chcę zmarnować tego, czego dokonał. Zobaczymy, co z tego wyniknie, sezon wkrótce rusza.

NfN: Pozostając przy sporcie – od stolicy dzieli panią ponad 200km. Czy Start pozostanie zespołem z Nordheim czy też zamierza go pani przenieść do Litenborga, w którym na co dzień pani mieszka?
JT: Nie zamierzam zmieniać nazwy zespołu. Z dwóch powodów. Po pierwsze, prosił o to Kjell. Zaś po drugie – ta nazwa to dusza zespołu. Nie można jej zmienić, to zaliczałoby się wręcz do zbrodni! Zatem wszystko zostaje jak było, Start Nordheim nigdzie się nie przenosi;)

NfN: Niedawno została pani również mianowana ambasador nordyjską w Królestwach Dreamlandu i Elderlandu. Jak ocenia pani swoją dotychczasową pracę w tej roli i jak ocenia pani swoje dotychczasowe kontakty z władzami Królestw oraz ich mieszkańcami?
JT: Bycie przedstawicielką Nordii w Dreamlandzie to duży zaszczyt. Dreamlandczycy okazali się bardzo serdeczni. Dreamland jest bardzo duży, łatwo byłoby się w nim zgubić, gdyby nie Dreamlandczycy, za co jestem im bardzo wdzięczna. Jeśli miałabym ich opisać, byłyby to same pozytywne rzeczy.

NfN: Od sierpnia do października 2010 roku pełniła pani funkcję Minister Spraw Zagranicznych w Rządzie Tymczasowym Svena Hauglanda. Co prawda był to krótki epizod, ale zdążyła pani zapisać się na kartach nordyjskiej polityki tworząc wytyczne działania naszej dyplomacji, które w użyciu pozostają do dziś. Czy nie tęskni pani za polityką? Czy może rozważa pani powrót do niej, zwłaszcza biorąc pod uwagę zapowiadaną reformę Rady Królestwa?
JT: Polityka to zdecydowanie nie moja bajka. Owszem, miałam z nią krótki kontakt, jednak nie spodobała mi się. I nie wiem, co bardziej mi nie przypadło do gustu – sama działalność polityczna czy współpraca ze Svenem… Żartuję, polityka to nie moja dziedzina i nie zamierzam do niej wracać.

NfN: Dziękuję za rozmowę!
JT: Również dziękuję!

Read Full Post »

Nordia budzi się ze snu

Od Øybygden na północy do Siglivsborga na południu wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że Nordia wreszcie budzi się z długiego, zimowego snu. Śnieg topnieje, lodowce cofają się w góry, a obywatele znów mogą swobodnie przemieszczać się po kraju, co widać po wzmożonej aktywności, jakiej w tym kraju nie widziano od dawna.

Sven Haugland – nordyjski arystokrata, Lord Gubernator, premier w okresie 9 I 2010 – 30 III 2010 oraz 17 IV 2010 – 14 VII 2011

Wszystko zaczęło się dość niepozornie, gdy w drugiej połowie kwietnia do sennej Nordii powrócił jeden z najbardziej zasłużonych Nordyjczyków, friherr Sven Haugland, który w ciągu paru dni zapoczątkował radykalne przemiany w kraju. 21. kwietnia zastąpił visgrava Kjella Freyrsonna na stanowisku Lorda Gubernatora. W wygłoszonym przez niego dzień później wystąpieniu, które sam określił mianem exposé, nakreślił ogólną wizję swojej pracy na tym stanowisku, tymczasowo wzbogaconym o kompetencje w zakresie polityki zagranicznej. Zaczynając od postulatu walki o każdego obywatela postulował stworzenie przyjaznej imigrantom atmosfery, która pozwoli łatwo się zaaklimatyzować w Nordii. Dalej zapowiedział działania mające na celu poprawę kontaktów międzynarodowych, a także prace nad stworzeniem podstaw funkcjonowania gospodarki w państwie.

Wkrótce za jego sprawą podjęta została decyzja o przeniesieniu się na nowe, bardziej funkcjonalne forum, co zostało przyjęte ze sporym entuzjazmem. Dalszym etapem tych zmian miało być stworzenie nowej strony, co kilka tygodni temu nastąpiło, choć nowa strona jest obecnie w stanie surowym i wymaga wielu dalszych prac. Nowe forum okazało się być strzałem w dziesiątkę, który spowodował niemalże wybuch aktywności wśród obywateli. W ciągu niecałych dwóch miesięcy od powstania nowej platformy komunikacji Nordyjczycy napisali niemal 1000 wiadomości, co stanowi rekordowy wynik, jeśli weźmiemy pod uwagę poprzedni okres. Od kilkunastu do kilkudziesięciu postów dziennie, zarówno tych merytorycznych, jak też tych nieco mniej stanowi wynik, o jakim do niedawna mogliśmy pomarzyć, teraz zaś wydaje się być nabierającą rozpędu machiną, która poprowadzi Nordię do dawnej świetności.

W istocie, nowe inicjatywy, choć jeszcze nieśmiało, zaczynają powstawać, realizując przy tym podstawowy postulat w wygłoszonej niedawno przez króla mowie. 8. maja bowiem król w swoim wystąpieniu zapowiedział rozpoczęcie Narodowego Programu Odbudowy Państwa. Choć Nordia nigdy w ruinę nie popadła, to jednak dawny blask przygasł, a społeczeństwo straciło dawny zapał. Oparty na czterech filarach program ma wzmocnić nadwątlone siły narodu i przywrócić Królestwu dawną, należną mu chwałę. Dwa z czterech etapów, mianowicie zmiana wizerunku i aktywność są w trakcie realizacji, o czym wspomniano wyżej. Trzecim jest promocja państwa, której koncepcja powinna zostać wypracowana w narodowej debacie. Ostatnim jest natomiast postulat przeprowadzenia akcji repatriacyjnej, która miałaby na nowo przyciągnąć do państwa część obywateli, która choć formalnie nie została obywatelstwa pozbawiona, to w praktyce od dawna nie była widziana w graniach kraju.

Generalløytnant Johannes Konigsegg – szlachcic, głównodowodzący sił lądowych

Zmiany w kraju nie ominęły również zmian personalnych. Prócz omawianej zmiany na najważniejszym w administracji królewskiej stanowisku nowe stanowiska przypadły (bądź też dopiero przypadną) kilku innym osobom. Herr Johannes Konigsegg został mianowany nowym dowódcą armii lądowej. Decyzja okazała się trafna, bo generalløytnant niezwłocznie wziął się do pracy organizując manewry, w których udział wzięła większość regimentów. Żołnierze ćwiczyli obronę wybrzeża prowadzoną po przeprowadzeniu udanego desantu przez siły nieprzyjaciela. Biorąc pod uwagę nadreprezentację kawalerii w biorących udział w manewrach jednostkach, zdecydowano się na taktykę szybkich uderzeń z zaskoczenia, uniemożliwiających wrogowi zorganizowanie skutecznej obrony przed atakiem.

Żołnierze 12. litenborskiego regimentu kawalerii podczas ćwiczeń w okolicach Østersund.

Niestety, wbrew oczekiwaniom, większość jednostek nie radziła sobie najlepiej, czego sztandarowym przykładem jest 3. regiment dragonów rozbity przez nacierające siły wroga. Pozytywnie wyróżniły się 12. i 14. regiment kawalerii, które w pełni wykonały powierzone im zadania. Przełomem, dającym ostateczne zwycięstwo nordyjskim obrońcom było natarcie 13. Regimentu Pancernego Jego Królewskiej Mości, który w widowiskowy sposób starł z powierzchni ziemi oddział nieprzyjaciela zatrzymując się dopiero we wrogim sztabie. Drugiem elementem ćwiczeń była akcja ratunkowa po ataku nuklearnym, którą genltn. Konigsegg w zwięzłych słowach określił jako marną, postulując gruntowne przeszkolenie w tym zakresie i wyposażenie w odpowiedni sprzęt.

Maurytsios Apricos – nowy Prokurator Generalny

Poza zmianami w armii dokonano również zmian w wymiarze sprawiedliwości. Posadę Prokuratora Generalnego otrzymał Maurytsios Apricos, obejmując wakujący urząd po zmarłym Olafie Ingvarsonie Äktenskapie (w międzyczasie urząd ten sprawował z mocy prawa Lord Gubernator). Ten sam obywatel został również kilka dni temu mianowany ambasadorem w sąsiedniej Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ponadto król, jeszcze w czasie debaty nad Narodowym Programem Odbudowy Państwa zapowiedział powołanie nowej instytucji, jaką ma być Królewski Instytut Kultury i Sztuki, którego rolą ma być promocja nordyjskiej kultury oraz organizacja wydarzeń kulturalnych i aktywizacja społeczeństwa w tej dziedzinie. Posadę tą miałaby objąć Juliette Tedder, sprawująca również funkcję Jarla Kapitana Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej, w której zaczęła niedawno wprowadzać pierwsze zmiany mające uatrakcyjnić członkostwo w Kompanii i skłonić obywateli do działalności w jej ramach.

Wygląda na to, że dla Nordii nastał pomyślny okres. Najbliższe miesiące z pewnością pokażą, w jakim kierunku podąży nasza Ojczyzna.

[Od Redakcji:] Jak zapewne wszyscy zauważyli, Nyheter fra Norde odchodzi od tytułowania nowych wydań nazwami działów gazety. Jest to związane z nieco zmienioną formułą gazety, która całkowicie rezygnuje z krótkich tekstów informacyjnych o wydarzeniach, których w jednym wydaniu zdarzało się kilka. Od obecnego wydania ukazywać się będę tylko dłuższe artykuły (choć z pewnością nie wszystkie będą takiej długości jak ten) skupiające się na konkretnym wydarzeniu lub temacie.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XIX)

1000 dni państwa nordyjskiego – to już wkrótce!

Już niedługo, bo 14 września mija dokładnie 1000 dni od momentu powstania Królestwa Nordii. Z tej okazji planowane są państwowe uroczystości w Nordheim, na które zapewne przybędzie wielu znamienitych gości, zarówno z kraju jak i zza granicy. Uczestnicy obchodów rocznicowych będą mieli okazję podziwiać możliwości Królewskich Sił Zbrojnych, które do defilady wystawią 4 regimenty, wśród których znajdą się jednostki piesze, pancerne i kawaleryjskie. W paradzie wezmą również udział 2 eskadry samolotów. W sumie przez nordheimską Palassvegen przemaszeruje, przeleci i przejedzie około 3000 nordyjskich żołnierzy. Rozpoczęcie głównych uroczystości będzie miało miejsce o godz. 20.30 przed Pałacem Królewskim. Po zakończeniu części oficjalnej goście przejdą do środka budynku gdzie odbędzie się bankiet organizowany przez dwór królewski.

Adres chata: http://norde.org/viewpage.php?page_id=19

Nordyjscy naukowcy badają tajemniczą substancję

Choć zwykle niedoceniani i pozostawiani gdzieś na uboczu, pracownicy Instytutu Nauk Przyrodniczych Akademii Nordyjskiej zawsze stają na wysokości zadania. Jakiś czas temu rozwikłali zagadkę substancji znajdującej się na tyczce, którą zaatakowano Jarl Kapitan Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej, którą to substancję określili w języku norweskim (pochodzącym z mitycznej krainy czczonego przez Szoszoinów Reala) jako ekskrementer av sjøfugl eller flaggermus. Obecnie pracują nad tajemniczym płynem i jego niebezpiecznymi dla ludzi właściwościami. Mowa o tu o monotlenku diwodoru. Warto zauważyć, że wyniki tych badań mogą mieć przełomowe znaczenie dla bezpieczeństwa, ponieważ nieostrożne obchodzenie się z tą substancją może prowadzić nawet do śmierci. Miejmy nadzieję, że wysiłek nordyjskich uczonych zapobiegnie przedwczesnemu zakończeniu egzystencji wielu wspaniałych ludzi.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XVIII)

Witamy w kolejnym wydaniu Nasjonal nyheter. Tym razem mamy dla was niespodziankę – dzisiejsze wydanie jest w dwóch wersjach językowych – polskiej i nordyjskiej. Nie jest to reguła, choć mamy nadzieję, że w przyszłości jeszcze zdarzy nam się przygotowywać dwujęzyczne wersje.

Storting uregulował status sądów krajowych

17. sierpnia nordyjski parlament przyjął ustawę Sądy krajowe, która szczegółowo reguluje działalność ustanowionych poprzez Akt o Królestwie sądów. Zgodnie z tym prawem fundamentalnym do końca września Storting ma obowiązek przyjąć również ustawę o Sądzie Stortingu, nowości w nordyjskim sądownictwie, któremu przydzielone będą specjalne sprawy, wyłączone spod standardowego trybu rozpatrywania (np. przestępstwa delegatów prowincjonalnych).

Nordland z własnymi symbolami?

Proponowany wzór nordlandzkiej flagi

Pojawiła się możliwość, że niedługo jedna z nordyjskich prowincji, Nordland, zyska własne symbole. Król Einar Bjørn zaproponował wzór flagi oraz przedstawił koncepcję herbu. Do symboli ma również należeć dewiza, choć zbyt wiele propozycji na razie się nie pojawiło. Warto wspomnieć, że proponowana flaga kandydowała kiedyś do roli flagi Królestwa Nordii, jednak przegrała z projektem, który obecnie dumnie powiewa nad nordyjską ziemią.

Nordyjski jubileusz

Dokładnie 14. września Królestwo Nordii będzie sobie liczyło 1000 dni istnienia. Nie ustalono jeszcze programu obchodów, chociaż wśród propozycji jest zwyczajowy bankiet w Pałacu Królewskim oraz parada wojskowa. 1000 dni na Pollinie to z pewnością powód do świętowania, szczególnie w tak trudnych czasach.

Reprezentacja olimpijska w komplecie

Ustalono skład nordyjskiej reprezentacji olimpijskiej. Do Cardiff jadą Einar Bjørn Olavsen, Kjell Freyrsonn, Johannes Konigsegg oraz Juliette Tedder. Wśród tej grupy znajduje się dwóch medalistów ostatnich zimowych igrzysk i twórcy sukcesu Nordii na tej imprezie. Jeśli pora roku i nowe konkurencje nie przeszkodzą, liczymy, że nasi sportowcy wrócą do domu z workiem pełnym medali.

Nordyjczycy zadowoleni z przemian

W zakończonej ankiecie mieszkańcy wypowiadali się na temat przemian ustrojowych. 60% zdecydowanie opowiada się za tradycyjną monarchią, z czego 20% za absolutyzmem. 10% jest zadowolonych z ustroju gwarantowanego przez Akt o Królestwie, a 30% uważa, że to krok w dobrym kierunku. Natomiast 20% chce bardziej radykalnych zmian. Nikt nie uważa, że reformy nic nie zmienią, a 20% nie ma zdania na ten temat.

Gospodarka ożywa?

Ostatnio obserwujemy wzmożone zainteresowanie działalnością gospodarczą, związane zapewne działalnością Nordyjskiej Kompanii Wschodniokontynentalnej. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom obywateli ponownie wypłacane będą pensje pracownikom państwowym, możliwa jest również dalsza praca nad uzupełnieniem luk nordyjskiego systemu gospodarczego, jeśli obywatele będą chcieli zakładać własne przedsiębiorstwa. Choć system gospodarczy nie jest zautomatyzowany, to jest wystarczająco prosty, by można było się nim posługiwać bez problemów.

Nasjonal nyheter i nordmål

Storting hav normat landslavhuser status

I 17 august et nordensk parlament hav vedtat laven Landslavhuser som i detaler normar ei funksjonung av landslavhuser opprettad i Riksakten. Enigt med dette fundamentala laven til septembersend Storting muss oppretta en Storingslavhusets lav også, det ar en nyhet i et nordensk rettføsen og vill undersøka spesjal rettssaker ekskludad fra normal prosedur (eksampel:Stortingsrepresentanters krimer).

Nordland med symbolene dets?

Det ar en mælighet at et nordensk land, Nordland, skall hæve dets symboler snårt. Kung Einar Bjørn forslad et flags og emblemseksampel. Et motto skall vær et symbol også, men det ar fåv konsepter nå. Et flagskonsept kunn vær et riksflag, men aktuæl riksflaget, som nå flagar stolt over nordensk land, hav beseiret det.

Et nordensk jubileum

Akkurat i 14 september Kungriket Norde skall hæve 1000 dager. Det ar ingen festsprogram nå, men det ar en banket i den Kungliga Palassen og en militærparad konsepter. 1000 dager på Pollin ar en god mælighet før en fest, spesjalt i en hård tid.

En olimpiskrepresentasjon sammlad

Et nordensk olympiskrepresentasjons tim ar sammlad. Til Cardiff skall ga Einar Bjørn Olavsen, Kjell Freyrsonn, Johannes Konigsegg og Juliette Tedder. I dette grupen ar to medalister av et vinterolympiskspæll og opprettere av den nordenska sigren. Hvis seson og ny spæller skull ikke stoppa, vi tror at vår sportsmanner og ei sportskvin skall returna med mange medaler.

Nordmanner ar glad av reformer

I et endad fragformuler innbygere ansvortad før et frag om statsregims reformer. 60% ar før et tradisjonal monarki, i det numer 20% ar før et autokratisk monarki. 10% ar før Riksaktens regim og 30% tenkar at det ar en god veg. Men 20% vill mer radikal reformer. Det ar ingen personer som tenkar at reformer skall anda ingenting og 20% hav ingen opinion.

Økonomien aktivar?

Vi observar en interes i en økonomisk aktivitæt, trolig medførad av det Nordenska Østkontinentala Kompaniets aktivitæt. Metar en statsbyggeres vill, statsarbeidere skall vø lannunga deres, det ar mælig et arbeid før bettung av et nordensk økonomisksystem, hvis statsbyggere vill oppretta ny firmaer. Skynt økonomisksystem ar ikke automatisk det ar nok simpel før et brøk med ingen problemer.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XVII)

1. rocznica przywrócenia rządów monarchicznych

14. lipca Królestwo Nordii po raz pierwszy w swej historii obchodziło Dzień Monarchii, ustanowione kilka dni wcześniej przez Storting święto narodowe. Tego dnia przypada rocznica zniesienia konstytucji styczniowej i zastąpienia jej systemem rządów absolutnych, który przetrwał niemal rok, bo zakończył się 1. lipca, dokładnie 14. dni przed upływem pełnego roku.

Święto przeszło bez większych uroczystości, Jego Królewska Mość ograniczył się do wręczenia wyróżnień obywatelom. Do stanu szlacheckiego nobilitowany został herr Johannes Konigsegg, tytuł arystokratyczny visgrav otrzymał Kjell Freyrsonn. Ponadto obaj panowie zostali awansowani ze stopnia obersta bezpośrednio do stopnia generalløytnanta. Król wygłosił również przemówienie okolicznościowe, którego treść przytaczamy:

Nordyjczycy!

Dziś, zgodnie z nową ustawą, po raz pierwszy obchodzimy Dzień Monarchii, jedno z dwóch aktualnie obowiązujących świąt państwowych. Być może niektórzy nie pamiętają lub nie znają genezy tego święta, więc pozwolę sobie przypomnieć. Dokładnie rok temu Nordia znalazła się w trudnym położeniu, poważny kryzys demograficzny w połączeniu z demokratycznym systemem rządów praktycznie sparaliżował państwo, kraj w zasadzie stanął w miejscu. 14. lipca weszła w życie uchwalona dzień wcześniej ustawa, przyjęta, zgodnie z przepisami ówczesnej konstytucji, za zgodą króla, bez głosowania, która likwidowała system monarchii parlamentarnej, który czasem, o wiele bardziej trafnie, zwany jest koronowaną demokracją. Nordia rozpoczęła kolejny okres swojego istnienia jako monarchia absolutna, państwo autokratyczne, gdzie pełnia władzy należała do króla. System ten trwał przez niemal rok, dokładnie 14 dni temu przeobrażając się w monarchę stanową, dążącą do zoptymalizowanej współpracy monarchy i ludu. Choć 14. lipca w realnym świecie obchodzony jest jako rocznica krwawej rewolucji, u nas stanowi symbol ładu stojącego w pełnej opozycji do niej.

Wierzę, że ten ład, kształtowany przez bieg czasu i nordyjskie tradycje będzie siła napędową naszej wielkiej Ojczyzny i tak jak pomógł nam przejść przez czas próby, tak teraz powiedzie nas ku świetlanej przyszłości.

Lang liv Norde!

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XVI)

Storting rozpoczął obrady

Wczoraj król zainaugurował obrady Stortingu. Tym samym rozpoczęła się I kadencja nordyjskiego parlamentu. Jego Królewska Mość wyraził nadzieję, że Storting w swym nowym wcieleniu będzie funkcjonował lepiej niż poprzednio. Z pewnością możemy na to liczyć, bo logika podpowiada, że prawa fundamentalne skutecznie zabezpieczają kraj przed politycznymi kryzysami, również przed kryzysem parlamentarnym. Pozostaje więc patrzeć jak najnowszy dorobek nordyjskiej myśli prawniczej sprawdza się w praktyce.

Podczas inauguracyjnego posiedzenia organu nordyjskiej władzy prawodawczej król odebrał też przysięgę od nordlandzkiego delegata, friherra Kjella Freyrsonna. Natomiast dzisiaj został wniesiony pierwszy projekt ustawy, w tej chwili najważniejszej dla dalszego funkcjonowania tej instytucji. Mowa tu o projekcie regulaminu Stortingu, który reguluje tryb pracy parlamentu, a także prawa i obowiązki jego członków. Pozwoli on na prowadzenie obrad w sposób niebudzący zastrzeżeń, gdyż cały porządek obrad będzie musiał być zgody z przepisami tej ustawy.

Nowa Nordia

Można śmiało powiedzieć, że od wczoraj żyjemy w nowym kraju. Prócz rozpoczęcia obrad parlamentu, wczoraj miało miejsce również inne ważne wydarzenie, której jednak przemknęło po cichu, przez nikogo nie zauważone. Dokładnie o północy zaczął obowiązywać w państwie Akt o Królestwie, podstawa ustrojowa nordyjskiego państwa. Tym samym formalnie i ostatecznie zakończył się, niezwykle ważny dla kraju, roczny okres monarchii absolutnej, przekształcając się w monarchię stanową, będącą już trzecim (po demokracji i autokracji) etapem rozwoju ustrojowego państwa. Wszystko wskazuje na to, że może to być niezwykle trwała przemiana, biorąc pod uwagę stabilność nowego prawa jak i spore poparcie dla wprowadzonych rozwiązań oraz sytuację, które niejako wymusza utrzymywanie systemu wystarczająco autorytarnego, by kraj nie padł ofiarą kolejnego kryzysu demokracji.

Korzystając z ostatniej chwili samowładczych rządów król wydał dekret unieważniający kilka ustaw (m. in. ustawę o Szkole Wojskowej, świętach państwowych oraz stary regulamin Stortingu), które pozostawały niezrealizowane bądź nie były stosowane, jak też tych, które mają wkrótce zostać zastąpione przez nowe, lepiej regulujące daną kwestię.

Nordia żegna Jarla

Przed paroma dniami kraj pożegnał Jarla Svædlandu, Olafa Ingvarsona Äktenskapa. Na pogrzebie obecni byli wysocy rangą przedstawiciele władz Królestwa Nordii, z monarchą na czele. W swą ostatnią podróż wyruszył w asyście żołnierzy 1. Nordlands Livgarde Regiment. W trakcie uroczystości pogrzebowych Jego Królewska Mość Einar I Bjørn odznaczył go pośmiertnie orderem Gwiazdy Północy V klasy. Podobnie jak wtedy, gdy zmarł Matti herr Vingerjasson można jedynie powiedzieć, że to wielka strata dla kraju, gdy umiera ktoś, kto dał swej ojczyźnie wiele czasu poświęconego na pracę dla niej.

Read Full Post »

Nasjonal nyheter (XV)

Po wyborach

Wybory parlamentarne w Nordii, choć oficjalnie jeszcze trwają praktycznie dobiegły końca. Praktycznie – bo jest już pewne, że druga tura się nie odbędzie, znamy także nieoficjalne wyniki. Zmagania kandydatów zakończyły się tak jak przebiegały – bez zbędnych fajerwerków i emocji, co po raz kolejny potwierdza, że polityka nie stanowi w Nordii obiektu szczególnego zainteresowania. Wszystko, co w kraju można uznać za ciekawe zwykle dzieje się poza murami gmachów instytucji rządowych, z Pałacem Królewskim na czele. Mimo wszystko warto jednak przeanalizować te historyczne, bo pierwsze w historii naszego kraju wybory do Stortingu.

Do walki stanęło dwóch kandydatów w jednej tylko prowincji, Nordlandzie. W Svædlandzie zainteresowanie polityką było niemal zerowe. Jedyne próby walki politycznej podjął tuż przed śmiercią Olaf Ingvarson Äktenskap, który próbował zarejestrować partię Ruch Odnowy Gospodarczej, jednak zrezygnował po tym, jak Sąd Królewski nakazał doprecyzowanie statutu partii. W wyniku tego stało się pewne, że w parlamencie znajdzie się tylko jeden deputowany, który wesprze króla w prawodawstwie.

Arena politycznych zmagań ograniczyła się więc do południowej części kraju, gdzie swoją kandydaturę zgłosił nordyjski arystokrata Kjell Freyrsonn z partii Nordenska Nasjonalitæten oraz znany działacz sportowy Johannes Konigsegg z Arbeidspartiet av Norde. Programy partii były znane wcześniej, toteż działacze obu stronnictw nie uznali za potrzebne przygotowanie osobnych programów wyborczych. Najbarwniejszym elementem całej kampanii wyborczej okazał się plakat NN, zachęcający do głosowania na partię Freyrsonna.

Nordenska Nasjonalitæten to partia, którą można by próbować klasyfikować jako konserwatywną, czy też narodowo-konserwatywną, jeśli uznać ukierunkowanie na aktywność obywatelską za przejaw nordyjskiej myśli narodowej. Opowiada się za elitaryzmem państwa dążąc do zwiększenia znaczenia szlachty oraz propagowaniem wspomnianej już aktywności Nordyjczyków na różnych polach życia społecznego. Zaryzykować można twierdzenie, że jest to ruch, który idealnie wpasowuje się w obecny kierunek rozwoju Nordii, biorąc pod uwagę, że część punktów programu partii w mniejszym lub większym stopniu jest realizowana poprzez wprowadzenie Aktu o Królestwie i jego następstwa.

Arbeidspartiet av Norde jest tworem dość oryginalnym. Kiedyś na podstawie programu próbowałem klasyfikować ją jako coś w rodzaju centro-prawicy, jednakże Robotnicza Partia Nordii, jak brzmi jej polska nazwa, wydaje się wymykać wszelkim schematom. Osobiście poszedłbym tu w kierunku wykucia nowego terminu dla ideologii reprezentowanej przez stronnictwo kierowane przez Konigsegga, nazywając to ludowym militaryzmem. AaN stanowi bowiem połączenie pro-ludowego  kierunku polityki[1] i dość wyraźnych tendencji militarystycznych.[2]

O przebiegu kampanii wyborczej nie można raczej napisać niczego więcej ponad to, co napisałem wyżej w artykule. Przechodząc zatem do wyników należy dodać, że nie są to wyniki oficjalne (zgodnie z terminarzem, oficjalne ogłoszenie nastąpi dopiero za kilka dni) choć z pewnością ostateczne. Do Stortingu wszedł delegat z ramienia Nordenska Nasjonalitæten, Kjell Freyrsonn, który otrzymał ok. 73% głosów, na drugim miejscu, tym samym przyjmując rolę opozycji pozaparlamentarnej, uplasował się Johannes Konigsegg otrzymując ok. 27% głosów.

Zatem, zgodnie z przedstawioną przeze mnie charakterystyką obu partii, można się spodziewać, że obecna kadencja będzie przebiegać pod znakiem spokojnego porządkowania nordyjskiego prawa, w zgodzie z przepisami Aktu o Królestwie, który wymaga przyjęcie wielu nowych ustaw, jak również, co nie jest wykluczone, poprawienia niektórych już obowiązujących. Zgodność wielu postulatów partii z aktualną polityką królewską powinna zapewnić odpowiednie warunki do przeprowadzenia niezbędnych zmian.

__________

[1] warto tu wspomnieć, że to właśnie szef tej partii, Johannes Konigsegg, podczas prac nad Aktem o Królestwie i ordynacją wyborczą sprzeciwiał się przyznaniu szlachcie i arystokracji większej siły głosu w porównaniu z obywatelami stanu trzeciego, co w dużym stopniu przyczyniło się do przyjęcia kompromisowego rozwiązania, zaproponowanego przez Olafa Ingvarsona Äktenskapa, które to rozwiązanie zmniejszało pierwotnie zakładaną siłę głosu nordyjskiej elity o połowę.

[2] połowę programu partii zajmuje kwestia armii, AaN opowiada się za radykalnym zwiększeniem liczebności Królewskich Sił Zbrojnych i ich znacznym dozbrojeniem.

Read Full Post »

Nasjonalnyheter (XIV)

Koniec rządów autokratycznych

Od dwóch dni monarchia absolutna w Nordii oficjalnie weszła w swój ostatni okres, po którym wejdzie w życie prawo ograniczające nieskrępowane rządy króla, wzmacniając pozycję pozostałych stanów. 25 maja, po niemal dwumiesięcznych pracach nad projektem, w Dzienniku Praw został ogłoszony Akt o Królestwie [nord. Riksakten], który w pewnym sensie może być uznawany za nową nordyjską konstytucję, choć z pewnością nie w nowożytnym pojęciu tego słowa. Akt wyznacza podstawę funkcjonowanie władzy publicznej w Nordii oraz ustala porządek prawny. Został włączony do nowo powstałej kategorii aktów prawnych, Praw Fundamentalnych Królestwa Nordii. Zgodnie z definicją zawartą w przepisach Riksakten, prawami fundamentalnymi są ustawy uchwalane większością 2/3 głosów Stortingu, uzyskujące sankcję królewską przed wejściem w życie i będące podstawą całego prawa Królestwa Nordii.

Po niemal roku (od 14 lipca 2011 – przyp. red.), 1 lipca nowe prawo zacznie obowiązywać. Zgodnie z ustaleniami, w tym samym czasie rozpocznie również urzędowanie Storting I Kadencji*, do którego wybory zostaną przeprowadzone w czerwcu. Przyjęte rozwiązanie powinno pozwolić na sprawne funkcjonowanie tej instytucji. Jak już kiedyś wspomnieliśmy, nadchodzące zmiany charakteryzujemy jako monarchię stanową, co zdaje się potwierdzać już sama organizacja Stortingu. Stałym, niewybieralnym, członkiem parlamentu jest monarcha, do którego dołączają wybieralni delegaci prowincjonalni. Delegaci, zgodnie z nazwą wybierani są jako reprezentanci swoich prowincji na 3-miesięczną kadencję. Ich liczba najprawdopodobniej zależna będzie od liczby obywateli zamieszkujących daną prowincję.** Kolejnym, charakterystycznym dla nowego ustroju, elementem jest zróżnicowanie siły głosu ze względu na przynależność stanową. Arystokracja i część inteligencji będzie mogła oddać głos warty 1,5 głosu stanu trzeciego, natomiast szlachta i druga część inteligencji (poniżej tytułu doktora net.) uprawniona będzie do głosu o sile 1,25 głosu stanu trzeciego.

Przy zachowaniu wyraźnie dominującej pozycji zmienia się pozycja monarchy. Król przekazuje większość kompetencji ustawodawczych parlamentowi, za wyjątkiem tych, które zostaną mu przyznane przez prawa fundamentalne lub ustawy. Pozostaje na czele rządu – Rady Królestwa, choć jej członkowie mogą być odwołani przez Storting większością 2/3 głosów (król nie ma możliwości zawetowania takiej uchwały). Uprawnienia Rady zależą wyłącznie od króla, który sprawuje pełnię władzy wykonawczej, mogąc jedynie przekazać część swoich kompetencji członkom Rady (teoretycznie jest więc możliwa sytuacja, że będzie istnieć Rada jednoosobowa, składająca się jedynie z jej przewodniczącego – monarchy). Król zachowuje również rolę najwyższego sędziego, jednocześnie zyskując nowe, interesujące prawo do ewokowania dowolnej sprawy bezpośrednio przed swój sąd, co ze względu na specyfikę nordyjskiego sądownictwa (o tym w dalszej części) może się okazać wyjściem z niejednej patowej sytuacji.

Kontynuując podjęty temat, wielkie i, naszym zdaniem, niezwykle ciekawe zmiany szykują się w królewskim sądownictwie. Przede wszystkim przywrócono znany z początków nordyjskiej państwowości Sąd Krajowy [nord. Landslavhus] jednocześnie zachowując Sąd Królewski [nord. det Kungliga Lavhuset], tym samym wprowadzając dwuinstancyjność sądów. Dzięki temu powstanie możliwość apelacji od wyroków sądów pierwszej instancji.

W założeniu, jeszcze nie zrealizowanym, choć omawianym w trakcie prac nad Riksakten, ustalono zasadę, że sędziowie krajowi mają być powoływani z ludu, każdorazowo do wniesionej sprawy. Ma to zapobiec znanej z naszej przeszłości sytuacji, gdy obsadzenie etatów sądowych nie jest możliwe z braku chętnych. Przy wyjątkowo niskim poziomie przestępczości w Nordii (przed niedawną sprawą Fadersa ad Vankaviga ostatnia sprawa o przestępstwo zakończyła się w kwietniu 2010 roku) system ten pozwoli na zachowanie dwuinstancyjnego sądownictwa bez większych problemów przy mianowaniu sędziów (wiążące się ze stałymi etatami sędziowskimi ograniczenia skutecznie zniechęcają potencjalnych chętnych, szczególnie przy braku zadań). Gdyby jednak takie problemy zaistniały, z pomocą przychodzi wspomniane już prawo wywołania dowolnej sprawy przed Sąd Królewski, a więc bezpośrednio sąd monarszy. Co prawda nie ma wtedy drugiej instancji (można jedynie prosić króla o skorzystanie z prawa łaski), jednak to rozwiązanie wydaje się być odpowiednim dla Nordii.

Inną, wartą uwagi, nowością jest nadanie uprawnień sądowniczych Stortingowi.  Głównie podlegać pod ten sąd mają delegaci prowincjonalni w związku z pełnioną przez nich służbą, ustawa może jednak dać parlamentowi prawo sądzenia innych funkcjonariuszy państwa. Oczywiście, zgodnie z zasadą nemo iudex in causa sua sądzony delegat jest uznawany za wyłączonego ze składu Stortingu podczas posiedzeń związanych ze sprawą.

Więcej znaczących nowości raczej nie ma, pozostałe przepisy zdają się raczej potwierdzać obecny stan rzeczy. Pozostaje nam jedynie czekać na wejście w życie nowego prawa oraz liczyć na emocjonującą kampanię wyborczą, której początek już wkrótce. O jej przebiegu z pewnością będziemy informować w Nyheter.

_______________

* w okresie monarchii konstytucyjnej nigdy nie udało się przeprowadzić wyborów parlamentarnych, z racji zbyt małej liczby obywateli w stosunku do wymogów konstytucji; przepisu ustalającego liczbę deputowanych nie udało się zmienić

** ordynacja wyborcza jest obecnie w fazie opracowywania, jednak takie rozwiązanie jest już niemal pewne

Nordyjczycy za silną monarchią!

W zakończonym ostatnio, niezwykle długim sondażu (prowadzonym niemal od początku absolutyzmu), pytano mieszkańców Nordii o zdanie na temat wprowadzonych zmian.

29% opowiedziało się za monarchią absolutną, nieco mniej bo 24% opowiedziało się za niewielką liberalizacją ustroju (można więc sądzić, że Riksakten spełnia ich oczekiwania). 3% badanych stwierdziło, że w zasadzie nic się nie zmieniło. Nikt nie stwierdził, że obecny system działa gorzej niż poprzedni, natomiast 18% zdecydowanie poparło powrót do demokratycznej formy sprawowania władzy. 26% nie zajęło żadnego konkretnego stanowiska, stwierdzając, że nie mają zdania.

W sumie 53% badanych uznało za lepsze typowo monarchiczne formy rządów. Zatem zwolenników tychże rozwiązań jest w Nordii niemal 3 razy więcej niż demokratów, co jasno wskazuje, że dotychczasowe rządy królewskie cieszą się sporym zaufaniem społeczeństwa.

Read Full Post »